Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

1 040 450 swartmense, 130 655 bruinmense, 7 027 Indiërs, 82 924 witmense 5 ,
en 7 908 ander). Wat insiggewend is, is dat die ouderdomsgroep waaronder
saamwoon die meeste voorkom die groep tussen 25 – 29 is, naamlik 243 514; en
die tweede grootste groep is die tussen 30 – 34 jaar, naamlik 226 580. Verder is
dit opvallend dat daar in die groep 15 –19 jaar en 20 - 24 reeds met dié
sensusopnames onderskeidelik 34 839 en 168 480 saamwoners was.
Die problematiek oor die “saamwoon of huwelik” het die afgelope jare
toegeneem, maar is reeds lankal vir die kerk „n probleem. So skryf De Klerk
(1980:7) oor die vraag: “Mag jongmense saambly?” “Hierdie is „n vraag wat al
hoe meer aan die orde kom. Baie jongmense vra dit. Daar is ook jongmense in
ons eie gemeentes wat dit vra.” Maartens (2000:14) skryf: “Orals in ons land, in
liberale en tradisioneel konserwatiewe gemeenskappe woon ongetroude
jongmense deesdae saam. Talle paartjies deel „n woonstel, met of sonder hul
ouers se medewete.” Van Wyk (2002:265) meld dat dit vandag nie meer nuus is
dat die tradisionele (Bybelse) huwelik diep deur die branding gaan nie. Stemme
gaan op wat verklaar dat die tyd van die tradisionele huwelik onherroeplik verby
is.
In die lig van hierdie stand van sake is dit noodsaaklik om vas te stel wat die
vernaamste oorsake van saamwoon is.
5
Alhoewel die statistieke van die swartmense, bruinmense en Indiërs wat saamwoon ook hier
aangedui word, word beklemtoon dat hierdie studie fokus op saamwoon onder blanke
Christene. Die statistiek maak dit egter duidelik dat saamwoon in die ander bevolkingsgroepe
ook indringend sal moet aandag geniet. Nuwe wetgewing in Suid-Afrika het reeds die
saak van inheemse huwelike begin aanspreek (vgl. Malindi, 1999:17-18; De Koker,
2001:257-275; Vorster, 2001b:51-55), en „n teologies-etiese besinning hieroor kan van groot
waarde wees.
44