Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

dat iets gesê of gedoen word wat die andereen aanstoot kan gee (Louw,
1984:86-91). Volgens Norris (1980:9), „n psigiater, neem hulle dikwels „n
“pseudo-houding” teenoor mekaar aan uit vrees dat die maat ontsteld of
teleurgesteld sal wees as hy/sy die betrokkene sien soos sy/hy werklik is.
Brothers (1985:97) beweer dat die betrokkenes in „n saamwoonverhouding „n rol
speel en hulle werklike gevoelens vir mekaar wegsteek. „n Situasie ontstaan
waar hulle voortdurend op eiers loop. Daar is by hulle dus wel seksuele intimiteit
maar nie persoonlike intimiteit teenoor mekaar nie. Dit alles beteken dat hulle in
„n struktuur verkeer wat hoegenaamd nie beantwoord aan geregtigheid as
sosiaal-etiese norm nie. In die struktuur van „n saamwoonverhouding kan hulle
nie hulle Godgegewe bestemming maksimaal bereik en die gawes wat hulle van
God ontvang het, geniet en ten beste gebruik nie.
„n Ander aspek wat toon dat „n saamwoonverhouding as struktuur nie
beantwoord aan geregtigheid as sosiaal-etiese norm nie, is die doelbewuste
voorkoming van swangerskap en vermyding van ouerskap. Hoewel enkele
filmsterre en ander vermoënde vooraanstaandes wat saamwoon, die geboorte
van kinders beplan en hulle verwelkom, het ervaring geleer dat die meeste
mense wat saamwoon, swangerskap as „n ramp beskou wat dikwels deur
aborsie opgelos moet word (Louw, 1984:99-104). Dit beteken dat die gawe wat
God aan „n man en „n vrou gee om kinders in die wêreld te bring en op te voed,
bewustelik afgewys moet word omdat die struktuur waarin hulle hulle bevind nie
geskik is om ook deur ouerskap hulle Godgegewe bestemming te bereik nie.
In die lig hiervan is dit duidelik dat „n saamwoonverhouding nie aan die sosiaaletiese
norm van geregtigheid beantwoord nie.
94