Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

ons lewe inneem. Dit is „n erkenning van „n veelheid van metodes, benaderings,
weë, paradigmas en lewenstyle tot waarheid en wetenskap. Dit is die ontmoeting
van „n veelheid van kulture, lewenswyses, en waarde-sisteme wat elk aanspraak
kan maak op legitimiteit.”
Volgens Janse van Rensburg (2001:13) is „n baie opvallende kenmerk van die
postmodernisme die siening dat niks dieselfde bly nie. Daarvolgens is die
realiteit nooit dieselfde nie, want dit is voortdurend in „n toestand van flux
(vloeibaarheid). Die gevolg van hierdie siening is dat die konsep realiteit nooit
gedefinieer kan word nie.
Die noodwendige konsekwensie hiervan is dat volgens die postmodernisme alles
as relatief beskou moet word. Vorster (1996:69) dui hierdie relativisme soos volg
aan: “Wat vandag waar is, kan môre vals wees, afhangende van die paradigma
waaruit na die werklikheid gekyk word.”
Hierdie relativisme kom ook in die etiek na vore. Janse van Rensburg (2001:70)
sê in die verband: “Even though post-modernism is clearly not a-ethical, it may
be concluded from the above that the essence of its ethical structures inevitably
ends up in ethical relativism.” Hy sê verder (2001:71): “Morality is therefore
never fixed by and in a particular culture; it will always be variable according to
the principle of différance. It is always a dynamic and open-ended process of
moral decision making.”
In die postmodernisme is daar „n belangstelling in godsdiens, maar dan spesifiek
in “godsdiens wat die gevoels- en ervaringswêreld van die mens aanspreek. Die
godsdienssin van die post-moderne mens is daarom meer emosioneel as
rasioneel ingeklee” (Vorster, 1996:69).
52