Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

In hoofstuk 3 is aandag gegee aan die vernaamste oorsake vir saamwoon voor
die huwelik. Daar is bevind dat as al die oorsake in hulle onderlinge
wisselwerking in berekening gebring word, daar ‟n besondere gunstige
infrastruktuur vir saamwoon geskep is en mense ook sterk beïnvloed word om
wel saam te woon.
In hoofstuk 4 is die praktyk van saamwoon beoordeel aan die hand van agt van
die nege sosiaal-etiese norme wat deur Heyns in die lig van die Skrif geformuleer
is en deur Steensma as normatiewe gesigspunte aangewend is. Daar is bevind
dat saamwoon in stryd is met al agt sosiaal-etiese norme. Ook is bevind dat
saamwoon dikwels nie op ‟n huwelik uitloop nie, en indien dit wel op ‟n huwelik
uitloop, is dit geen waarborg dat die huwelik gelukkig sal wees en nie in ‟n
egskeidinghof sal beland nie.
5.3 GEVOLGTREKKING
Die gevolgtrekking wat uit die navorsing voortvloei, is dat saamwoon in stryd is
met die wil van God en geen waarborg bied vir ‟n gelukkige toekomstige huwelik
nie. Daarmee is die sentrale teoretiese argument ook bevestig.
5.4 RIGLYNE VIR DIE PRAKTYK
5.4.1 Inleidend
Hoewel saamwoon voor die huwelik afgewys moet word soos reeds aangedui
(5.3), staan ‟n mens voor die voldonge feit dat saamwoon tans openlik of nieopenlik
in baie gemeentes in gereformeerde kerke aangetref word. En dit
beteken dat kerke in ‟n sekere sin gedwing word om daaraan aandag te gee.
Met die oog daarop word hier enkele pastorale riglyne aangedui.
123