Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

gemis. „n Saamwoonverhouding is „n liefdesverhouding met „n oop agterdeur:
ek kan ontsnap as dinge vir my te moeilik/onaangenaam/onbevredigend word
sonder om in enige werklike probleme te beland. Die egte Christelike huweliksverbintenis
is nie „n verbintenis met „n oop agterdeur nie: as dinge moeilik word,
wil agape dit regmaak en nie ontsnap nie. As mense wat saamwoon beweer dat
dit ook hulle gesindheid is, verval al die redes om saamwoon bo „n wettige
huwelik te verkies. Juis die feit dat hulle saamwoon bo die wettige huwelik
verkies, toon dat hulle nie die gesindheid van „n blywende aanvaarding van
mekaar het nie en dat die egte agape by hulle ontbreek. En die moontlikheid is
baie groot dat so „n verhouding een of ander tyd gaan kraak en selfs skeur.
Die Christelike huwelik bied die hoogste openbaringsvorm van die liefde wat
onder mense moontlik is. In geen menslike liefdesverhouding kom God se liefde
vir die mens so duidelik tot openbaring en is dit so groot as in die egte Christelike
huwelik nie (Delleman,1968:6). Op grond hiervan moet die gedagte afgewys
word dat daar nou „n verbreding vanaf die kerk se kant oor die huidige moraal
moet wees, sodat geslagsgemeenskap reeds voor die huwelik kan plaasvind
(vgl. 4.3) Delleman (1968:11) druk die liefdesverhouding in die huwelik nog
sterkter uit as hy skryf: “Het huwelijk is een instituaire liefdesgemeenschap.”
Op grond van bogenoemde kan met oortuiging gestel word dat die Skriftuurlike
huweliksbeskouing nie te eng is nie, omdat dit die Skriftuurlik geëisde liefde
vooropstel. Bowendien kom die doel van die huwelik ook binne hierdie konteks
by ‟n saamwoonverhouding in gedrang (vgl. 2.3).
Die verbreding van die huidige moraal waarna hier gestreef word, is in
werklikheid niks anders nie as die verwerping van die sosiaal-etiese norm van
gehoorsaamheid aan God. (Vgl. ook einde van 4.3.2.)
78