Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

„n Soortgelyke probleem word aangetref by ouer mense en spesifiek
pensioenarisse. Dit gebeur soms dat daar by „n afgetrede man en vrou wat hulle
lewensmaats verloor het, „n verhouding ontwikkel en dat hulle ernstig daaraan
dink om te trou. Die probleem is egter dat as hulle trou, die vrou se pensioen
haar soms ontneem word of drasties verminder word en dat die man se pensioen
dan nie genoeg is om saam „n eerbare lewe te kan lei nie. So word hulle dan
“gedwing” om saam te woon terwyl hulle self dit nie so wil hê nie, maar wil trou.
Veral Christene wat in so „n situasie beland, ervaar dikwels ernstige probleme.
Enersyds weet hulle dat geslagsgemeenskap slegs binne die wettige huwelik
mag plaasvind en wil hulle dit ook vermy om buite-egtelik saam te woon.
Andersyds kan die band van liefde wat so „n man en vrou aan mekaar bind, so
sterk wees dat dit slegs met groot leed en hartseer verbreek kan word (vgl. De
Klerk, 1998:98).
Hier het „n mens met „n oorsaak van saamwoon te doen wat in aansluiting by en
binne die raamwerk van die reeds genoemde oorsake tans in Suid-Afrika nie
onderskat moet word nie. Daarom sal met groot erns, maar ook met groot
deernis in die kerklike bediening daaraan aandag gegee moet word.
3.4 SAMEVATTING
Saamwoon as verhoudingsvorm is deesdae besonder aktueel (vgl. hoofstuk 1).
Die praktyk van saamwoon kan egter nie slegs aan „n enkele oorsaak toegeskryf
word nie. Verskeie ontwikkelings en omstandighede het „n infrastruktuur geskep
waardeur saamwoon beslis begunstig is en mense ook gemotiveer word om
daaraan mee te doen. Die vernaamste oorsake vir die toenemende praktyk is in
besonder die volgende:
die verswakking van die Christelike geloof;
die seksuele revolusie;
63