Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

In sy verduideliking van waarheid as sosiaal-etiese norm sê Heyns (1986:116,
117) : “Eerlikheid in my gesprekke met ander is ‟n universele norm vir alle vorme
van die sosiale lewe: vir die man en die vrou en vir die ouers en die kinders...” -
al beteken hierdie eerlikheid nie noodwendig dat ‟n mens altyd alles vir almal
moet sê nie. Dit gaan by hierdie eerlikheid in ‟n verhouding om ‟n werklike
openheid vir mekaar (Steensma, 1995:299). Maar in ‟n pseudo-houding by
saamwoon is dit juis hierdie eerlikheid teenoor mekaar wat ontbreek.
Johnson (1999:3) vestig ook die aandag daarop dat „n jongman en „n meisie
soms saamwoon sonder om dit aan hulle ouers bekend te maak omdat hulle
weet dat hulle ouers dit nie sal goedkeur nie. En dan sê hy (Johnson, 1999:3)
daarvan: “Fear of parental disapproval means that the whole relationship
becomes a lie.”
Ook hieruit blyk dat ‟n saamwoonverhouding nie beantwoord aan waarheid as ‟n
sosiaal-etiese norm nie.
4.6.2.3 Gepaste wedersydse kritiek ontbreek
Heyns (1986:117) en Steensma (1995:299) beklemtoon dat met waarheid as
sosiaal-etiese norm die betrokkkenes die verpligting het om, wanneer dit nodig is,
mekaar ook te kritiseer en te bestraf, veral te bestraf uit God se Woord. In die lig
van wat reeds gesê is, is dit duidelik dat sodanige kritiek heel dikwels in ‟n
saamwoonverhouding nie uitgespreek kan word nie, omdat dit kan lei tot die
einde van die verhouding.
Christus stel dit baie duidelik: “As julle aan my woorde getrou bly, is julle waarlik
my dissipels, en julle sal die waarheid ken, en die waarheid sal julle vry maak”
105