Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

Christelike moraal („een vlees-verhouding‟ volgens die Skrif) wat reeds voor die
huwelik kan begin en dan beslis op die huwelik uitloop”.
In dieselfde groep as Van der Berg (1982) staan Spronk (1988). Die skryfster
(Spronk, 1988:93) beweer dat die huwelik en saamwoon twee gelykwaardige
verhoudingsvorme is: beide het „n bestaansreg.
Volgens onlangse artikels in populêre tydskrifte is daar sterk steun vir
bogenoemde standpunte. So begin „n artikel oor die huwelik in Huisgenoot
(Loubser, 1999:10): “Sê totsiens aan die huwelik soos ons dit ken. Dié instelling
is op die afdraande pad, meen sosioloë. Dit gaan waarskynlik skaars die 21ste
eeu oorleef.” Verder word beweer: “In die jare vorentoe gaan al minder mense
trou, totdat net so 30 persent die groot stap sal neem.”
Alhoewel daar nie na bogenoemde verwys word as „n wetenskaplike bron nie, is
dit belangrik om daarop te let dat daar nie meer geskroom word om die huwelik
as instelling as onbelangrik te beskou nie.
Onlangs het die noodsaak van ernstige besinning oor saamwoon indirek ook na
vore gekom in „n gespreksdokument wat voor die sinode van die NG Kerk in
Wes- en Suid-Kaapland gedien het. Daarin word verklaar: “Sommige teoloë en
leraars bevraagteken die standpunt dat die Bybel „n absolute verbod op seks
tussen twee ongetroude mense plaas” (NG Kerk, 2003:2; vgl. ook Jackson,
2003:13).
Teenoor bogenoemde beskouings is daar die beskouing wat saamwoon voor die
huwelik juis op grond van die Skrif ten sterkste veroordeel (vgl. De Bruyn,
2002:148-152; vgl. ook Smit, 1981:32). In die lig van uitsprake van Paulus sê
Smedes (1976:130) van geslagsgemeenskap voor die huwelik soos dit ook in
saamwoon voor die huwelik voorkom: “It is wrong because it violates the inner
4