Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

Heyns (1986:98-131) uitgewerk, is as riglyn gebruik vir die saamstel van hierdie
hoofstuk. Tereg sê Steensma (1995:247): “De negen normatiewe gezichtspunte
weerspiegelen de rijkdom van het ethisch leven dat zijn bron heeft bij God.”
Die nege norme wat Heyns geformuleer het, is: gehoorsaamheid, liefde, eerbied,
geregtigheid, versoening, waarheid, gesag en mag, vryheid en hoop.
In hierdie hoofstuk sal net agt van die sosiaal-etiese norme behandel word. Die
een wat nie hier behandel sal word nie, is versoening. Versoening sal in
hoofstuk 5 behandel word waarin riglyne vir die hantering van die praktyk van
saamwoon aangedui word. Daarom sal versoening daar ook nie soseer as
sosiaal-etiese norm behandel word nie, maar as die proses waarvolgens mense
wat saamwoon pastoraal begelei kan word. Die rede vir hierdie modus operandi
is omdat Heyns self (1986:111-113), hoewel hy versoening „n norm noem, dit tog
ook as „n proses behandel. Versoening is volgens Heyns (1986:111) die weg
waarlangs herstel gevind kan word, brûe gebou kan word en verandering van wat
verkeerd is, kan plaasvind. Heyns (1986:111-113) dui in sy uiteensetting selfs
die verskeie onderafdelings of fases van versoening as proses aan. In die lig
hiervan is geoordeel dat in hierdie studie versoening eerder in hoofstuk 5
behandel moet word as in hierdie hoofstuk.
Genoemde agt sosiaal-etiese norme soos geformuleer deur Heyns (1986:98-
131) en soos toegepas op die verhouding tussen ouers en kinders deur
Steensma (1995:245-328) sal nou op „n saamwoonverhouding toegepas word.
4.2 GEHOORSAAMHEID
4.2.1 Gehoorsaamheid as sosiaal-etiese norm
Die eerste fundamentele norm vir die sosiaal-etiese lewe van die mens is
gehoorsaamheid aan God. Heyns (1986:98,99) stel dat die mens as
66