Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

In die postmodernistiese wêreld word die lewe dus beleef as irrasioneel, onvas,
onlogies en struktuurloos met geen ordelike samehang tussen dinge nie.
Onsekerheid het dus part en deel van die mens se bestaan geword (Jordaan,
1996:5).
Hoe raak bogenoemde postmodernistiese lewensbeskouing die siening oor die
huwelik?
Voordat Jordaan (1996) op hierdie vraag antwoord, dui hy eers aan hoe die
huwelik volgens die modernistiese beskouing daar uitgesien het. Hy (1996:3) sê
dat daar in die modernisme „n basiese grondpatroon van die huwelik is wat op
ten minste vyf maniere ingeklee kan word:
- „n wetlike aspek waardeur die man en vrou kontraktueel aan mekaar
verbind word in die rolle van eggenoot en eggenote, en waardeur aan elk
bepaalde pligte en regte toegeken word.
- „n Godsdienstige aspek waardeur die huwelik geformaliseer word volgens
bepaalde godsdienstige gelowe en sermonies (byvoorbeeld in die
Christelike tradisie waar die huwelik gesien word as „n instelling tot eer en
verheerliking van God en waarin man en vrou, in opregte liefde verbonde,
in volle lewensgemeenskap aan mekaar behoort).
- „n Sosiale aspek wat verwys na gebruike wat die verpligtinge en rolle van
die huwelikspaar aandui. „n Kenmerk van progressiewe modernisme is
die mate waartoe hierdie verpligting en rolle oor tyd minder en minder
uitgespel word, en aan individuele pare oorgelaat word om self hulle rolle
en verantwoordelikhede te bepaal. Juis hierdie aanpassende eienskap
van modernisme bevat die kiem van postmodernisme.
- „n Sielkundige aspek waarvolgens die huwelik verstaan word as „n
betekenisvolle verhouding tussen man en vrou gegrond op wedersydse
liefde, respek en begrip.
53