Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

mekaar getroud is, is die huwelik eers werklik „n huwelik wanneer dit volgens die
gebruik of wette van „n bepaalde land voltrek is op „n wyse wat owerheid en
onderdane as wettig aanvaar (De Bruyn, 1982:364; 2002:149).
“Die Bybel leer baie duidelik dat God „n God van orde is (1 Kor. 14:33). En dit
beteken dat die Christen ook ten opsigte van die huwelik ordelik moet handel en
nie die reg in eie hande moet neem nie, maar die betrokke land se regering as
„dienaar van God‟ moet eerbiedig en sy reëling moet gehoorsaam (Rom. 13:1-7).
En as mense die voorregte van die huwelik voor die wettige sluiting van die
huwelik vir hulleself toeëien, tree hulle voor God onordelik op” (De Bruyn,
2002:149). Die argument dat die owerheid self besig is om die huwelik uit te hol
omdat hy aan allerlei ander samelewingsvorme dieselfde maatskaplike
konsekwensies (finansiële regte en pligte, erfreg, ens.) as aan die huwelik
verbind, is volgens Douma (1993:135) vir die Christen nie ter sake nie. Douma
(1993:135-136) sê dan verder: “Het voor het leven verbindende ja-woord ten
overstaan van die overheid uitspreken, kan van minder waarde geworde zijn.
Dezelfde overheid maakt immers scheiden even gemakkelijk als trouwen. Maar
er is ook nog een gemeente van Christus die het huwelijk en daarmee de belofte
van trouw voor het leven ernstig blijt nemen. De kerk moet op dit punt van geen
wijken weten, wil zij geloofwaardig blijven in haar verkondiging van Christus
verbondenheid aan zijn gemeente, waarvan het huwelijk een afspiegeling mag
zijn.”
In hierdie verband moet ook in gedagte gehou word dat een van die doeleindes
van die huwelik juis is om „n bolwerk teen ontug te vorm (vgl. 2.3.5). Dit beteken
dat alle voor- en buitehuwelikse geslagsgemeenskap as ongehoorsaamheid aan
God se Woord afgewys moet word.
Die man en vrou wat saamwoon sonder om te trou tree dus op in stryd met die
sosiaal-etiese norm van gehoorsaamheid.
69