14.01.2015 Views

bölüm ıı - Prof.Dr. Seval Fer

bölüm ıı - Prof.Dr. Seval Fer

bölüm ıı - Prof.Dr. Seval Fer

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

52<br />

değişiklikler (Woolfolk, 1995: 196) şeklinde tanımlanan öğrenme süreci açısından<br />

incelendiğinde ‘öğrenilmiş çaresizlik’, birçok davranış örüntüsünün nedeninin<br />

açıklanmasında, gerçekleştirilen deneysel çalışmaların ardından kullanılmaya başlanmış<br />

ve literatüre girmiştir.<br />

Genel bir çerçeveden bakıldığında önceki deneyimlere dayanılarak, herhangi bir<br />

teşebbüste gösterilen bütün çabanın her zamanki gibi, ya da daha öncekiler gibi<br />

başarısızlığa yol açacağının düşünülmesi (Woolfolk, 1995: 138) olarak bilinen<br />

öğrenilmiş çaresizlik kavramını, ilk kez Pennsylvania Üniversitesinde hayvanlarla<br />

yürütülen deneysel bir çalışma ile ortaya atan Seligman ve arkadaşlarının ulaştıkları<br />

sonuçlar oldukça dikkat çekicidir.<br />

1965’li yılların başlarında, Martin E. P. Seligman meslektaşları ile birlikte, öğrenme ile<br />

korku arasındaki ilişkiyi incelemek üzere, köpekler üzerinde Pavlov’un (klasik<br />

koşullanma) şartlı refleks deneyini yaparken tesadüfen beklenmedik bir fenomen<br />

keşfetmiştir. Seligman deneyinde, herhangi bir deneye tabi tutulmamış 24 tane köpek<br />

alıp onları üç gruba ayırmıştır. Birinci gruptaki köpeklere ‘kaçış grubu’ adını vermiş ve<br />

beyaz bir kabinin içerisine yerleştirilmiş bir hamağa sarmalanmış bir halde yatarlarken,<br />

arka ayaklarından 500 voltluk zararsız bir elektrik şoku uygulamıştır. Bu gruptaki<br />

köpekler kabinde kafalarının bir yanındaki paneldeki bir düğmeye basarak şoku kesme<br />

imkânına sahiptiler. Eğer 30 saniye içinde düğmeye basılamazsa şok kendiliğinden<br />

kesiliyordu. Bu köpekler düğmeye basmayı hızla öğrendiler ve gittikçe daha az sürede<br />

düğmeye basmayı başardılar. İkinci gruba ‘boyunduruk grubu’ adı verilmiş ve bunlar<br />

‘kaçış grubu’ ile aynı şartlar altında şoka maruz bırakılmışlardır. Ancak bu köpekler<br />

düğmeye bassalar bile şok kesilmemekteydi. Bu köpeklere uygulanan şok süresi kaçış<br />

grubundaki bir köpeğe uygulanan kadardı. Böylece kaçış ve boyunduruk grubu aynı<br />

sürelerde şoka maruz kalıyorlardı. Ancak boyunduruk grubu panele bassa bile şok<br />

kesilmediği için 30 denemeden sonra paneldeki düğmeye basmaktan vazgeçiyordu.<br />

Üçüncü gruptaki köpekler ise kontrol grubuydu ve herhangi bir şoka maruz<br />

kalmamışlardı (Uyan, 2004).<br />

24 saat sonra tüm köpekler kısa bir çitle iki bölmeye ayrılmış kapalı bir alana<br />

götürülmüşlerdir. Köpeklere 10 kez şok verilmiş ve köpeklerin bu 10 denemenin birinde<br />

duvarın üstünden karşı tarafa atlayarak şoktan kurtulacakları umulmuştur. ‘Kaçış grubu’

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!