6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

ir adam olduğunu bu yüzden doğruluyorum. Söyleyecekbir sözü vardı. Söyledi. Uçurumun kenarından bende baktığını için, mum ışığını göremeyen, ama tüm evrenisaracak kadar geniş, karanlıkta çarpan tüm yürekleregirecek kadar delici olan bakışının anlamını kavrayabiliyorumşimdi.Özetlemişti - yargılamıştı. 'Nedehşet !' Olağanüstü bir adamdı. Bu, ne de olsa, bir çeşitinancın anlatılmasıydı, içtenliği vardı, inanı vardı,fısıldayışında bir başkaldırmanın titreşimleri vardı, biran için görünen bir gerçeğin üzücü yüzü vardı - isteklenefretin tuhaf bileşimi vardı içinde. En iyi anımsadığımda benim bulunduğum o son nokta - gövdeninduyduğu acıyla dolu biçimsiz bir pus ve herşeyin,acının bile, ağır ağır yokolmasına karşı umursamaz biraşağılama - değil. Hayır ! Onun son noktasını yaşadımsanki. Doğru: o son adımı atmış, uçurumun kenarındangitmiş, oysa benim kararsız ayağımı geri çekmemeizin verilmişti. Belki bütün ayrım burada; belki tümbilgiçlik, tüm gerçek tüm içtenlik, görünmeyenin eşiğiniaştığımız o kısacık anın içinde yoğunlaşmış. Belki !Benim yapacağım özetin umursamazca aşağılayıcı birsözcük olmayacağım düşünmek, hoşuma gidiyor. Onunçığlığı daha iyiydi - çok daha iyiydi. Bir doğrulama, sayısızyenilgiyle, iğrenç korkularla, iğrenç doyumlarla bedeliödenmiş bir ahlak zaferiydi. Ama bir zaferdi gene !Bu yüzden de Kurtz'a bağımlı kaldım, sonuna, hattadaha da öteye, kristalden bir uçurum gibi saf ve saydambir ruhtan onun kendi sesini değil, ama o güzelsözlerinin yankısını duyana dek.«Hayır, gömmediler beni. Ama gene de, bir sisiniçindeymiş gibi, titrek bir hayretle anımsadığım, içindene umut ne de istek olan bir dünyadan geçermişgibi anımsadıım bir dönem oldu. Kendimi gene o mezarkentinde buldum. Birbirlerinden biraz para yürüt-109