6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

ni - hep dışındadırlar -dışında olmalıdırlar. Onlarakendi güzel dünyalarında kalmaları için yardımcı olmalıyız,yoksa bizim dünyamız daha da kötüleşir. Tabii,bunların dışında olması gerekliydi onun. Bay Kurtz'­un mezardan çıkma gövdesini. 'Benim Sözlüm' derkenişitmeliydiniz. O zaman kendi gözlerinizle görürdünüz,nasıl her şeyin dışında olduğunu. Bir de Bay Kurtz'uno görkemli kafatası. Saçların bazen ölümden sonra dauzadığını söylerler, ama bu bu - bu - örnek, insanıetkileyecek kadar keldi. Orman dokunmuş ve birden birtop gibi, onu okşamıştı ve -Hop ! - pörsüyüvermişti;onu almış, sevmiş, kucaklamış, damarlarına girmiş, şeytancabir üyelik töreninin akıl almaz ayinleriyle ruhunu kendininkine bağlamıştı. Ormanın şımarık, üstünedüşülen gözdesiydi. Fildişi mi? Tabii. Yığınla, kümekfune. Eski kerpiç kulübe çatlayacaktı neredeyse, fildişinden.Tüm ülkede, yerin ne üstünde, ne altında, tekbir fildişi kalmamış sanırdınız. 'Çoğu fosil,' demişti müdür,küçümseyerek. Ben ne kadar fosilsem, onlar da okadar fosildi ; ama topraktan çıkan fildişine fosil diyorlar.Anlaşılan, zenciler fildişini gömerlermiş bazen- ama yetenekli Bay Kurtz'u alınyazısından kurtaracakkadar derine gömememişlerdi bu fildişi yığınını.Gemiyi fildişiyle doldurduk, bir çoğunu da güverteyeyığmak zorunda kaldık. Böylece, gözleri gördüğü sürecebakıp beğenilebilecekti fildişlerini, çünkü sonuna dekkorumuştu bu beğenme tutkusunu. 'Benim fildişlerim,'derken duymalıydınız onu. Evet, duyuyordum onu. 'BenimSözlüm, benim şubem, benim ırmağını, benim -'herşey onundu. Ormanın, birdenbire, yıldızları bile yerlerindenoynatacak kahkahalar atmasını bekliyordum.Soluğumu tuttum. Her şey onundu - ama önemsizdibu. Önemli olan, onun kimin olduğu, karanlığın hangigüçlerinin ona sahip çıktığıydı. İnsanın tüylerini diken75