6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

diği o durgun karanlığın içinde olduğuna inanmakgüçtü.Önceden de söylemiştim bir yerlerde: aramızda denizinyarattığı bağ vardı. Uzun ayrılık dönemleri sayesindeyüreklerimizi birleştirmekten başka, birbirimizinanlattıklarına -hatta inançlarına bile- hoşgörülüyapmıştı bu bağ bizi. Dostların en iyisi Avukat,yılları ve erdemleri bizden çok olduğundan, güvertedekitek yastığa sahip çıkmış, tek halının üzerine uzanmıştı.Muhasebeci bir kutu dominoyu şimdiden çıkarmış, taşlardanküçük yapılar yapıyordu. Marlow geride, sağ kıçtabağdaş kurmuş, mizana direğine yaslanmıştı. Yanaklarıçökük, teni soluk, sırtı dikti; görünüşü bir keşişiandırıyordu. Sarkık kolları, dışa dönük avuçlarıylabir tanrı heykelciğine benziyordu. Demirin taraınadığınısaptadıktan sonra Müdür kıça doğru gelip yanımızaoturdu. Tembel tembel bir kaç söz edildi. Sonrayatın üzerine bir sessizlik çöktü. Nedense, domino oyunubir türlü başlayamadı. Düşünceliydik, dinginlik içindeboşluğa bakmaktan başka bir şey çekmiyordu canımız.Durgun, kusursuz bir parlaklığın duruluğu içindegün batıyordu. Suyun parlaklığı barış duyguları veriyordukişiye. Dupduru gökyüzü iyilik saçan, lekesiz birışık yığınıydı. Essex bataklıklarının üstündeki sis bile,içeri bölgelerdeki ağaçlı tepelerden sarkıp alçak kıyılarıperdeleyen, parlak, kıvrım kıvrım bir tül yığınını andırıyordu.Ancak batıda, tepelerin üzerindeki karanlık,güneşin yaklaşmasına öfkeleniyormuş gibi, gitgide koyulaşıyordu.En sonunda, belirsiz, kavisli düşüşüyle güneş indi,sanki oluşturduğumuz kalabalığın üzerindeki karanlıkağırlığa değince bir ölüm yarası almış da sönecekmişgibi, akkor rengi, ışınsız, ıssız, donuk bir kızıla dönüştü.Bunun üzerine sular değişti, saçtığı huzur parlaklı-6