6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

zanmış olduğu bir yere götürülmüş gibiydim. Genç adamhayretle baktı bana. Bay Kurtz'un hayranlarından olmadığımaklının köşesinden bile geçmiyordu, tabii. BayKurtz'un bu - neydi? - sevgi, tüze, yaşam biçimleri>falan üzerine verdiği parlak söylevleri dinlemediğimiunutuyordu. İş Bay Kurtz'un önünde sürünmekse, enyabanılları kadar o da sürünüyordu. Koşulları bilmediğimisöyledi: Bunlar, isyancıların kelleleriydi. Kahkahalaratmam onu çok bozdu. İsyancılar ! Daha ne tanımlarişiticektim, kim bilir? Düşman, hükümlü, işçidenmişti - bunlar da isyancıydı. Kazıkların üstündeduran bu isyancı kafaları pek uysal görünüyorlardı bana.'Böyle bir yaşantının Kurtz gibi bir adamı nasılhırpaladığını bilmiyorsunuz,' diye bağırdı, Kurtz'un sonhavarisi. 'Peki, ya sen?' dedim. 'Ben! Ben! Ben sıradanbir adamım. Büyük düşüncelerim yok. Kimseden birşey istemiyorum. Nasıl karşılaştırabilirsiniz beni? ..'Duygularının aşırılığı konuşmasını bile engelliyordu,birden yıkıldı. 'Anlamıyorum,' diye inledi. 'Elimden geleniyaptım onu yaşatmak için, bu da yeter. Benim hiçbir payım yok bunlarda. Yeteneğim yok benim. Buradaaylardır ne bir damla ilaç, ne de bir lokma hastayemeği var. Utanç verici bir biçimde terkedildi. Böyledüşünceleri olan, onun gibi bir adam. Utanç verici,utanç ! Son - son on gecedir uyumadım ...'«Akşamın dinginliğinde yitti sesi. Biz konuşurkenormanın uzun gölgesi tepeden aşağı kaymış, yıkık evi,simgesel kazık dizisini çoktan aşmıştı. Oralar karanlık,tayken, biz henüz güneşteydik. Kıyıdaki açıklığın ötesinde,ırmak durgun, göz kamaştırıcı bir görkemle ışıldıyordu;az ileride ve az gerideki iki dönemeç de karanlıkbir gölgeyle kaplıydılar. Tek bir canlı görünmüyordukıyıda. Çalılıklar kımıldamıyordu.«Birden bire, topraktan fışkırıvermiş gibi, evin kö-91