6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

ğerli bir şeymiş, elinden almaya kalkacağımdan korkuyormuşgibi tutuyor, endişeyle bana bakıyordu. Gözlerimibakışlarından güçlükle aymp dümene döndüm.Buharlı düdüğün başımın üstündeki ipini tek elimle bulupüstüste, hızlı hızlı çekip öttürdüm. Öfkeli, düşmancaçığlıkların gürültüsü birden kesildi ve ormanın derinliklerinden,ancak dünyada umulacak son şey de yokolduktan sonra işitilebilecek titrek, uzun, kederli umutsuzbir bağırış yükseldi. Çalılıkların arasında büyük birkargaşalık oldu, ok yağmuru kesildi, son bir iki el dahaateş edildi - sonra da kıçtaki çarkın tembel vuruşunuiyice duyuran bir sessizlik oldu. Dümeni tam sancağaçevirdiğimde, pembe pijamalı hacı, ter ve heyecaniçinde kapıda belirdi. 'Müdür gönderdi beni -' diye başladıresmi bir sesle, sonra birden sustu. 'Tanrım', dedi,yaralı adama bakarak.«İki beyaz yanıbaşında duruyorduk ve zencinin parlak,meraklı bakışı ikimizi de sarıyordu. Sanki birazdan.anlaşılır bir dille, bize bir soru soracakmış gibiydi;ama tek söz söyleyemeden, tek parmağı oynamadan,tek kaşı titremeden, öldü. Yalnız son anda, bizimgöremediğimiz bir işarete, ya da işitemediğimiz bir fısıltıyakarşılık verirmiş gibi yüzünü astı, asıklık da kara,ölü suratına akıl almaz ölçüde ters, saldırgan birduruş getirdi. Meraklı bakışının parlaklığı hızla soldu,boş bir donukluğa dönüştü. 'Dümeni kullanabilir misin?'diye umutla sordum temsilciye. Çok kararsız görünüyordu,ama hemen koluna sarılınca, kullanmasınıbilse de bilmese de dümene geçmesini istediğimi anladı.Doğrusunu isterseniz, ayakkaplarımla çoraplarımıdeğiştirmek için sağlıksız, dayanılmaz bir istek vardıiçimde. Çok etkilenmiş bir sesle, 'Ölmüş,' diye mırıldandıadam. 'Hiç kuşkun olmasın,' dedim, ayakkaplarımınbağcıklarına asılarak. 'Şimdiye dek Bay Kurtz'72