6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

Bana ne kadar yakın olduklarını gorunce şaşırdım ­tam altırndaydılar. Şapkalarına tükürebilirdim, isteseydim.Düşüncelerine dalmış, yere bakıyorlardı. Müdür incebir dalla bacağına vuruyordu. Sağduyulu akrabasıbaşını kaldırdı. 'Buraya son gelişinden beri sağlığın iyimi?' Öbürü ürktü. 'Kim? Ben mi? Tabii!Çok iyiyim- çok iyiyim. Ama öbürleri - Hey Tanrım ! Hepsi hasta.Öyle de çabuk ölüveriyorlar ki, onları ülke dışınagöndermeye vaktim bile olmuyor - akıl almaz bir şey.''Hım, evet,' diye homurdandı amca. 'Ah, yavrum ! Bunlaragüven, bunlara güven, derim.' Yüzgeç gibi kısa koluylaormanı, koyu çamurları, ırmağı kapsayan bir hareketyaptığını gördüm - güneşin aydınlattığı yer yüzününpusuda yatan ölümüne, gizli kötülüklerine, yüreğininderin karanlığına yapılmış aşağılayıcı bir çağrıydıbu sanki. O kadar ürkütücüydü ki. birden ayağafırlayıp, bu karanlık güven gösterisine bir karşılık gelmesinibekliyormuş gibi ormanın başladığı yere baktım.Böyle saçma düşünceler gelir insana, bilirsiniz. Yücesessizlik, olağanüstü bir çağrının geçmesini beklergibi. korkutucu sabrıyla bu iki adamın karşısına dikildi.