6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

'halkçı bir hareketin içinde' - başarılı olabileceğini söyledi.Sık ve düz kaşları, kısa kesilmiş, diken gibi saçları,enli bir şerite bağlı gözlükleri vardı. Konuştukça açıldıve sonunda Kurtz'un aslında hiç de iyi yazmadığınısöyledi - 'Ama nasıl da konuşurdu o adam, hey Tanrımı Coşturuverirdi kalabalık toplulukları. İnanç vardıiçinde - anlıyor musunuz? - inanıyordu. Her şeyeinanmaya zorlayabilirdi kendini - her şeye. Aşırı birpartinin başkanlığını çok iyi yapardı.' 'Hangi partinin?'diye sordum. 'Her hangi bir partinin', dedi öteki.'O - o aşırı bir adamdı.' Ben de öyle düşünmüyor muydum?Doğruladım. Birden meraklanıp sordu, 'oralaragitmesinin nedeni neydi', biliyor muydum? 'Evet', dedimve isterse yayımlayabileceğini söyleyerek ünlü raporuuzattım. Durmadan kendi kendine mırıldanarakkarıştırdı yazıyı, 'işe yaraı;' yargısına vardı ve ganimetlerinialıp gitti.«Sonunda, elimde ince bir deste mektupla kızın fotoğrafıkaldı. Çok güzel görünüyordu kız bana -duruşuçok güzeldi, demek istiyorum. Güneşe de yalan söyletilebileceğinibiliyorum, gene de, ışıkla ne kadar oynansa,ne kdar poz verdirilse, yüzündeki o ince doğrulukgörünüşünün yapmacık olamayacağı seziliyordu.Kafasında hiç bir önyargı olmaksızın, kuşku duymaksızın,kendini hiç düşünmeksizin her şeyi dinlemeye hazırgibiydi. Sonunda, resmiyle mektuplarını kendim götürmeyekarar verdim. Merak mı? Evet, ama belki birduygu daha vardı içimde. Kurtz'un olan her şey elimdengçmiş, gitmişti : Ruhu, gövdesi, şubesi, tasarıları,fildişleri, meslek yaşamı. Yalnız anısıyla, sözlüsü kalmıştı- onları da, bir bakıma, geçmişe vermek, bendeondan kalan her şeyi, ortak yazgımızın son sözü olanunutuşa teslim etmek istiyordum. Kendimi savunmuyorum.Gerçekten ne istediğimi tam olarak bilemiyordum.112