6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

imi açmam gerekiyordu. Böyle şeylerle uğraşmak zorundakalınca, gerçekler - gerçekler, anlıyor musun -siliniveriyor. Neyse, kişinin içindeki gerçek gizli. Amabunu duydum gene de; o gizemli sessizliğin maymunluklarımızıizlediğini sık sık farkediyordum - tıpkı sizleri,bir düşüşü yirmi beşe, cambazlık tellerin üzerindeizlediği gibi. ..»«Terbiyesizlik etme, Marlow,» diye hırladı bir ses,ben de hiç olmazsa bir kişinin daha uyanık olduğunuanladım.«Özür dilerim. Bedelin geri kalanını oluşturan yüreksancılarını unuttum. Aslında, numara iyi yapılmışsa,bedelin ne önemi var? Numaralarınızı çok iyi yapıyorsunuz.Ben de kötü yapmadım, o ilk yolculukta gemimibatırmamayı başarqığıma göre. Hala şaşarım. Kötübir yolda gözleri bağlı kamyon kullanan bir adamdüşünün. Çok terledim, çok titredim o yol boyunca, eminolun. Altında sürekli olarak yüzmesi gereken bir şeyindibini sürtmek, bir denizci için bağışlanmaz birayıptır, bilirsiniz. Kimse farkında olmayabilir, ama oçarpma sesi hiç unutulmaz -değil mi? Yüreğin çarpmasıdırsanki. Yıllar sonra anımsanır, düşlere girer, insanıuyandırıp bir terletir, bir üşütür. O teknenin hepyüzdüğünü ileri sürecek değilim. Kaç kez, suda çırpınan,iten, kakan yamyamların yardımıyla sığlarda süründü.Mürettebat diye yolda bu adamlardan bir kaçınıişe almak zorunda kalmıştık. Çok iyi adamlardı,yamyamlar. Birlikte çalışılabilecek adamlardı - teşekkürborçluyum onlara. Sonra, ne de olsa, birbirlerini benimgözümün önünde yemediler ya. Bir miktar su aygırıeti getirmişlerdi yanlarında, sonradan çürüyüp ormanıngizemini burnumda tüttürdü. Ö ff ! Hala duyarımo kokuyu. Müdürle birlikte, ellerinde asaları, üç-dörthacx da vardı teknede - tam takımdık, anlayacağınız.54