6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

piç duvarlara mızraklar, kalkanlar, saldırmalar asılıydı.Bu arkadaşa verilen görev, tuğla yapımıydı- öyle demişlerdi bana - ama tüm merkezdetek bir tuğla parçası yoktu. Oysa o, bir yıldır bur.ııdaydı- bekliyordu. Meğer belli bir gereç olmadan ·­ne olduğunu bilmiyorum, belki samandı - tuğla yapamıyormuş.Her neyse, burada bulunmuyormuş o gereç,Avrupa'dan geleceği de yokmuş - ne beklediğini bende iyice anlayamadım. Bu gereci Tanrı'nın onun içinözel olarak yaratmasını bekliyordu belki de. Ama hepsi-hacıların on altısı, yirmisi birden - birşey bekliyorlardı.Ne yalan söyleyeyim, davranışlarına bakılırsa, pekde kötü bir iş değildi bu ama, gördüğüm kadarıyla, hastalıktanbaşka bir şeyin de geldiği yoktu. Saçma bir biçimdebirbirlerini çekiştirip dolaplar çevirerek vakit geçirmeyeçalışıyorlardı. O ınerkezde bir fesat havası vardı,ama hiç bir şey çıkmadı bundan, tabii. Her şey gibio da gerçek dışıydı: Yaptıklarının insan sevgisiyle sözdebağlantısı, konuşmaları, iş yaparmış gibi görünmeleri... Tek gerçek duyguları, yüzde alabilmeleri için gerçektenfildişi bulunan bir yere gönderilme istekleriydi.Aralarındaki dolapların, saldırıların, kinin tek nedenibuydu - ama küçük parmaklarını kaldırıp bir iş yapmayagelince: Asla ! Hey Tanrım ! Bu dünyada kimi adamınat çalmasına izin verilip kimisinin bir yulara bakmasınınbile yasaklanması bir bakıma doğru bir iş. Atıçaldı. Peki. Oldu bitti. Belki binmesini biliyordur. Amabir yulara öyle bir bakış biçimi vardır ki, ermişlerinen yufka yüreklisini bile adamı tekmelemeye kışkırtır.«Benimle niçin dostluk kurmak istediğini bilmiyordum,ama orada oturup çene çalarken, adamın biryere varmak istediğini anladım birden - ağzımı arıyorduaslında. Durmadan sözü Avrupa'ya, orada tanıdığımısandığı insanlara getiriyor, o mezarsı kentteki38