6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

ündü, sonra yüreği dayanamıyonnuşçasına durdu. Yanımdakidelikanlı hırladı. Arkamdaki hacılar mırıldandılar.Yaşamı, sanki bakışının sarsılmaz dikliğine bağlıymışgibi baktı bize. Birden, içinde göğe dokunmakiçin dayanılmaz bir istek varmış gibi, çıplak kollarınıaçıp başının üzerine dimdik kaldırdı, aynı anda da hızlıgölgeler toprağın üzerine fırladılar, ırmağı sanp gemiyigölge içinde bıraktılar. inanılmaz bir sessizlik sarmıştıortalığı.«Kadın yavaşça döndü, kıyı boyunca yürüyüp soldakiçalılıklara girdi. Yok olmadan önce, ağaçların gölgesinden,yalnız gözleri parladı bize doğru.«Yamalı adam, 'Tekneye gelmek isteseydi, onu gerçektenvurmaya çalışırdım sanıyorum,' dedi, sinirli birbiçimde. 'İki haftadır, onun eve girmesini önlemek içinyaşamımı tehlikeye attım. Bir gün gelip, giysilerimiyamamak için depodan aldığım o paçavralar yüzündenkavga çıkardı. Temiz değilmişim. Herhalde oydu derdi,çünkü ikide birde parmağıyla beni göstererek durmadaniki saat konuştu Kurtz'la. Bu boyun dilini anlamam.Kısmetliymişim, Kurtz o gün herhalde önem veremeyecekkadar hastaydı, yoksa bir olay çıkacaktı. Anlamıyorum. .. Hayır - beni aşıyor bunlar. Ama, neyse.Bitti artık hepsi.'ccO sırada, perdenin arkasından Kurtz'un derin sesiniduydum: 'Beni kurtarmak, ha ! -fildişini kurtarmakdemek istiyorsun. Böyle şeyler anlatma bana. Benikurtarmakmış ! Yahu, ben sizi kurtarmak zorunda kaldım.Benim tasarılarımı berbat ettiniz şimdi. Hasta !Hastaymışım ! Sizin sanmak istediğiniz kadar hasta değilim.Boş verin. Tasarılarımı gerçekleştireceğim - döneceğim.Neler yapabileceğimi göstereceğim sizlere. Sizler,bu küçük, önemsiz kavramlarınızla bana engel oluyorsunuz.Döneceğim ben. Ben . ..'95