6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

çok çabuk oldu. Meğer şirket, kaptanlarından birininyerlilerle dalaşırken öldüğü haberini alınış. Beklediğimfırsattı bu, gitme isteğimi de körükledi. Aradan uzunaylar geçtikten sonra, o kaptanın ölüsünden arta kalanlarıbulmaya çalıştığım zaman, asıl kavganın bir kaçtavuktan doğan bir anlaşmazlıktan çıktığını öğrendim.Evet, iki kara tavuktan. Fresleven -Kaptanın adı böyleymiş,Danimarkalıymış- bir alışverişte nasıl olduysaaldatıldığını düşünmüş, kıyıya çıkıp köyün başındakiadamı sopayla dövmeye başlamış. Hiç şaşmadım bunuişittiğimde. Fresleven'in dünyanın en uysal, en sessizadamı olduğunu söylediklerinde de şaşmadım. Öyleydikuşkusuz, ama iki yıldır da kutsal görevle oradaydı,sonunda, şöyle ya da böyle, kendine olan saygısınıyeniden saptamanın gereğini duymuş olmalıydı. Bu yüzdende ihtiyar zenciyi acımadan sopaladı. Köy halkıtoplanmış, çarpılmışçasına seyrederken, sonunda adamınbiri - başkanın oğlu olduğunu söylediler -ihtiyarınçığlıkları karşısında çaresiz kalıp mızrağının ucuylakorka korka dürttü beyaz adamı -mızrak da kolaycakayıverdi kürek kemiklerinin arasından içeri. Bununüzerine, başlarına büyük belaların geleceğini sanantüm köy halkı ormana kaçtı, Fresleven'in yönetimindekigemi de - sanırım başmakinistin kumandasında- büyük bir korku içinde uzaklaştı. Sonradan dapek kimse ilgilenmedi Fresleven'in ölüsüyle - ben gidiponun yerini alana dek. Öyle bırakamazdım onu. Amaöncelikle tanışma olanağı elime geçtiğinde, kaburgalarınınarasından fışkıran otlar tüm kemiklerini örtmüştü.Kemiklerinin tümü oradaydı. Bu doğaüstü varlığadokunmamışlardı ölümünden sonra. Köy de bomboştu.Kapkara olmuş kulübeler çürüyorlar, devrilmiş çitlerinarasında eğri büğrü duruyorlardı. Bir bela gelmişti işteköyün başına. İnsanlar yok olmuşlardı. Çılgın bir deh-14