6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

nız sevginin ve inancın sönmez ışığıyla parıldayan düz,beyaz alnı parlıyordu.«'Onun arkadaşıydınız,' dedi. 'Arkadaşıydınız', diyeyineledi, az daha yüksek bir sesle. 'Bunları bana sizinlegönderdiğine göre, arkadaşıydınız kesinlikle. Sitinie.konuşabileceğimi seziyorum - konuşmam da gerekiyor! Sizin - son sözlerini duyan sizin - ona layıkolduğumu bilmenizi istiyorum . .. Gururdan değil bu ...Evt., gururdan! Onu dünyada herkesten daha iyi tanıdığımiçin gurur duyuyorum -kendisi söyledi bunubana. Annesi öldüğünden beri de kimsem yok - kimsem.. .'«Dinliyordum. Karanlık derinleşti. Kurtz'un banadoğru paketi verdiğinden bile emin değildim. Aslında,ölümünden sonra, müdürün _bir lamba ışığında karıştırdığınıgördüğ·üm bir başka desteyi vermek istiyordu sanıyorum.Ve kız konuşuyor, anlayışımdan emjn, acılarınıdağıtıyordu; susamış insanların su içtikleri gibi,kana kana konuşuyordu. Ailesinin Kurtz'la nişanlanmasınakarşı çıktığını öğrendim. Gerektiği kadar varlıklıdeğildi -- ya da buna benzer bir şey. Gerçektende, yaşamı boyunca yoksulluk çekip çekmediğini bilmiyordum.Onu oralara gitmeye, göreli bir yoksulluğakarşı duyduğu sabırsızlığın zorladığını sezdirmişti bana.«'Bir kez konuştuğunu duyup arkadaşı olmayan varmıydı?' diyordu kız. 'İnsanları, en iyi yanlarından tutup,kendine çekerdi.' Bakışları yoğunlaşmıştı. 'Büyükinsanlara özgü bir yeti bu', dedi. Alçak sesine, sankiduymuş olduğum tüm öbür sesler eşlik ediyorlardı - ırmağınşırıltısı, rüzgarın salladığı ağaçların sesi, kalabalığınmırıldanışı, uzaktan bağırılan sözlerin hafif çınlayış,sonsuz bir karanlığın eşiğinin ötesinden konuşan116