6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

arkamdan müdürün sesi. 'Biz varmadan Bay Kurtz'unbaşına bir şey gelirse, çok üzülürüm.' Yüzüne baktım:içtenliği konusunda en küçük bir kuşkum yoktu. Tamdış görünüşünü korumak isteyecek bir adamdı. Amahemen yola çıkmak konusunda bir şeyler mırıldandığında,karşılık vermek gereğini bile duymadım. Irmağındibini yakalamıştık ve bir bırakacak olsaydık ha vada- boşlukta - buluverecektik kendimizi. Nereye gittiğimizi- ileri mi ,geri mi, çapraz mı - bilemeyecektik,kıyılardan birine bindirene kadar; o zaman bile,hangi kıyıya çarptığımız bilemeyecektik bir süre. Hiçdavranmadım, tabii. Kaza yapmaya niyetim yoktu. Birgemi kazası için bundan daha öldürücü bir yer olamazdı.Hemen boğulmasak bile, çok kısa bir süre, şöyleya da böyle ölecektik. Tüm tehlikeleri göze almanızaizin veriyorum,' dedi müdür, kısa bir sessizliktensonra. 'Tehlikeye atılmayı reddediyorum,' dedim kısaca.Beklediği karşılık da buydu zaten, ama sesiminsertliği biraz şaşırtmış olabilirdi onu. 'Sizin kararınızaboyun eğmek zorundayım,' dedi aşırı bir kibarlıkla.'Kaptan sizsiniz.' Teşekkür anlamında omuzumu onadoğru çevirip gözlerimi sise diktim. Ne kadar sürecekti?Durum çok umutsuz görünüyordu. Allahın cezası ormandafildişi tırtıklayan bu Kurtz'a yaklaşmak, görkemlibir şatoda uyuyan büyülü bir prensese yaklaşmakkadar büyük tehlikelerle doluydu. 'Saldırırlar ını,ne dersiniz?' diye sordu müdür, yalnız benim işitebileceğimbiçimde.«Saldıracaklarını sanmıyordum, bunun da apaçıkbir kaç nedeni vardı. Birincisi, yoğun sisti. Biz nasılkımıldamaya kalkınca yolumuzu yitireceksek, onlar dakayıklarına binip kıYJ.dan ayrılmaya kalkarlarsa yiteceklerdi.Hoş, her iki kıyıda da ormanın kimsenin geçemeyeceğikadar sık olduğunu düşünmüştüm - ama ge-66