6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

tüm. Uzun bir süre - altı yıl kadar - Hint Okyanusunu,Büyük Okyanusu, Çin Denizini dolaşmıştım - Doğudanpayımı almıştım bayağı. Tembellik ediyor, sizleriişlerinizden alıkoyuyor, sizi uygarlaştırmak Tanrı görevin1illişgibi evlerinizi basıyordum. Bir süre için iyiydibu, ama sonunda dinlenmekten yoruldum. Bir gemi aramayabaşladım kendime -dünyanın en güç işi olsa gerek.Ama gemilerden bana bakan bile yoktu. Sonundao oyundan da bıktım.«Çocukluğumda haritalara bayılırdım. Güney Amerika'ya,Afrika'ya ya da Avusturalya'ya saatlerce bakıp,yeni yerler bulmanın görkeminde yiter giderdim. Birçok bilinmeyen yer vardı dünyada o sıralar. Bunlardanbiri de haritada bana çok çekici geldi mi (aslında hepsiçekicidir ya), parmağımı basıp, büyüyünce buraya gideceğim,derdim. Anımsarım, bu yerlerden biri de KuzeyKutbuydu. Oraya hala gidemedim, bundan sonrada gitmeyi denemeyeceğim. Çekiciliği kalmadı. Öbüryerler, Ekvator'da ve her iki yarımkürede çeşitli boylamlarüzerine serpiştirilmişlerdi. Bu yerlerin kimisinegittim ve ... Neyse, bunlardan söz etmeyelim. Ama biryer vardı tutkun olduğum - bilinmeyenlerin en büyüğü,denebilirse en boşu.«Doğru, pek boş değildi artık o sıralarda. Haritadakiyeri ırmaklar, göller, yer adlarıyla dolmuştu çocukluğumdanberi. Bir çocuğun zevkle düş kurabileceği, keyifverici bir gizemle dolu beyaz bir leke olmaktan çıkmıştı.Karanlık bir yer olmuştu. Ama özellikle bir ırmakvardı - haritada görünebilen, çok büyük, gövdesiniuzatmış koca bir yılana benzeyen bir ırmak; kafasıdenizde, uzanmış gövdesi büyük ülke boyunca kıvrılarakgiden, kuyruğu iç bölgelerin derinliklerinde yitenbir yılan. Ve bir dükkan camekanında gördüğümbu haritaya bakarken, o ırmağın beni, bir yılanın bir12