6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

!erinde küçük, alev alev bir top gibi duran güneşi gördük- hepsi kıpırtısızdı - ve sonra o beyaz perde, yağlıkazıklar üstünde kayıyormuşçasına indi gene. Almayabaşladığımız zinciri yeniden salıvermelerini söyledim.Zincirin tok bir tıkırtı çıkararak suya inmesi bitmeden,bir çığlık - sonsuz bir yalnızlıkla dolu çok tiz birçığlık - duru havalara yükseldi. Sustu. Yabanıl çırpınışlarladolu şikayetçi bir insan gürültüsü doldurdukulaklarımızı. Kasketimin altında dimdik oluverdi saçlarım,öylesine beklenmedik bir şeydi bu. Öbürlerini nasıletkilediğini bilmiyorum. Ama bu hüzünlü ve gürültülüşamata öyle bir patladı ki, sanki sisin kendisi atmıştıo çığlığı. Telaşlı, neredeyse dayanılmaz ölçüde aşırı,küçük çığlıklarla bitti bu gürültü - onlar da birdenbire kesildiklerinde salak salak donduk kaldık: Çığlıklarkadar aşırı ve şaşırtıcı sessizliği inatla dinliyorduk.'Aman Tanrım! Nedir im -' dedi dirseğimin dibindehacılardan biri - kumral saçlı, kızıl bıyıklı, çizmeleriyandan bağlı, pembe pijamaları çoraplarına tıkıştırılmış,kısa boylu, şişman bir adam. Hacılardanikisi daha, bir dakika süreyle ağızları açık kaldılar, sonraküçük kamaraya dalıp hemen dışarı fırladılar, ellerindeWinchester tüfekleri hazır, durup sağa sola korkuylabakmaya başladılar. Tüm görebildiğimiz, üzerindebulunduğumuz ve çizgileri eriyormuşçasına bulanıkduran tekneyle çevresindeki bir metre kadar enindepuslu bir suydu - o kadar. Gözlerimizle kulaklarımızakalsa, dünyanın geri kalanı yoktu. Yoktu. Gitmiş, yitmişti;ardında tek bir gölge, tek bir fısıltı bırakmaksızınsilinip gitmişti.«Burna gittim, gerekirse hemen demir alıp yola çıkabilmemiziçin zincirin kısaltılmasını söyledim. 'Saldıracaklarmı?' diye sordu korkmuş bir ses. 'Hepimizikeserler bu siste,' dedi bir başkası. Yüzler korkudan62