6cbc9aa6358d9e0bc066ff8f1dd68d217439c29b

in yakınlık bugüne dek belleğimdedir - çok önemlibir anda doğrulanan uzak bir akrabalık bağı gibi.«Zavallı aptal! O pancura dokunmasaydı ... Tutamıyordukendini, hiç tutamıyordu - tıpkı Kurtz gibi,rüzgarda sallanan bir ağaçtı. Ayağıma kuru bir çiftterlik geçirdikten sonr kaptan köşkünün dışına çıkardımölüsünü, önceden de - gözlerimi sımsıkı yumarak- böğrüne saplı mızrağı söküp çıkardım. Küçükeşiği aşarken, topukları sıçrayıverdiler, omuzları göğsümebasıyordu, onu arkadan, güçlükle kavramıştım. Öff!Ağırdı, çok ağırdı ; dünyada bundan daha ağır bir adamyoktu herhalde. Sonra, işi uzatmadan ölüsünü ırmağayuvarladım. Akıntı onu bir ot parçasıymış gibi kaptı,sonsuza dek gözden yitmeden önce suda iki kez döndüğünügördüm. Müdürle tüm hacılar o sırada kaptanköşkünü çevreleyen üst güvertede toplanmışlar, heyecanlıbir saksağan sürüsü kadar çok gürültü çıkarıyorlardı.Katı yürekliliğime, acımasızlığıma tepki oluşturanbir mınltı dolaşıyordu havada. O ölünün teknededurmasını niçin böylesine istiyorlardı, bilemiyorum.Mumyalamak istiyorlardı belki de. Oduncu dostlarım datepki gösteriyorlardı ve tepkilerinin nedeni de dahasağlamdı - ama nedenin kendisini kabul etmek olanaksızdı.Evet ! Kararımı vermiştim: Eğer eski dümenciınyenecekse, balıklardan başka kimse yemeyecekti onu.Ölümünden önce çok ikinci sınıf bir dümenciydi, amaölümünden sonra birinci sınıf bir kışkırtma aracı olabilir,önemli sorunların doğmasına yol açabilirdi. üstelik,bir an önce dümenin başına geçmek istiyordum,çünkü pembe pijamalı adam bu işte akıl almaz bir ahmakolduğunu gösteriyordu.«Basit cenaze töreni biter bitmez geçtim dümene.Irmağın tam ortasından yarım-yol gidiyorduk, ben desöylenenleri dinliyordum. Kurtz'dan, şubeden, umudu79