full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

Marek Popowczak, Andrzej Rokita, Ireneusz CichyRyc. 6. Poziom empatii ujawnianej w wychowaniu fizycznymFig. 6. Level of empathy revealed during PEdo grupy „tradycyjnej” (x – = 16,52). Analogicznegoewfp6efektu wzrostu gotowości do empatii podczas aktywnościruchowej osób z grupy zwanej „piłka z empatią”nie stwierdzono natomiast u badanych dziewcząt(zob. prawa strona ryc. 6). W przypadku dziewcząt wewszystkich badanych grupach efekty „pomiaru” byłyzbliżone, co oznacza, że w trakcie dwuletniego okresuprowadzenia badań poziom empatii badanych dziewczątpozostawał praktycznie taki sam, jak wtedy, gdyrozpoczynano program. Analiza wyników wykazałanatomiast wyraźne zróżnicowanie empatii związanez płcią: F(1,895) = 29,504, p < 0,001. Mimo że poziomempatii dziewcząt w czasie dwuletniego eksperymentupedagogicznego nie uległ praktycznie zmianie, ujawniłasię jednak u nich silniejsza niż u chłopców tendencjado wyrażania empatii podczas aktywności ruchowej(x – = 21,55 vs. – x = 19,13).DyskusjaRealizując autorski program rozbudzania empatiipodczas lekcji wychowania fizycznego stwierdzono(zwłaszcza w grupach chłopców) korzystne i znaczącezmiany w poziomie: gibkości tułowia, siły eksplozywnejnóg, siły statycznej, siły funkcjonalnej i zwinności.Uzyskane wyniki dotyczące zmian w poziomie gibkościtułowia u chłopców są zbieżne z doniesieniami innychpolskich badaczy [20, 21]. Kielak, Kosmol, Perkowski,Siwko, Januszewski, Mleczko wykazali, że w wieku15–16 oraz 18–19 lat istnieją optymalne warunki dorozwijania przez chłopców tej zdolności. Różnicuje ichto od dziewcząt, ponieważ w ich przypadku optymalnewarunki do rozwijania gibkości pojawiają się wcześniej(w wieku 14–15 i 16–17 lat).Chłopcy z grupy „piłka z empatią” (E 1) uzyskalizdecydowanie lepsze rezultaty w sile eksplozywnej,sile statycznej oraz sile funkcjonalnej niż ich koledzyz innych grup badawczych („empatia bez piłki” – E 2oraz „kontrolna” – K). Otrzymane wyniki badań stanowiłypotwierdzenie doniesień Migasiewicza [22]. Autorudowodnił wzrost siły statycznej i eksplozywnej nógu chłopców (uczniów szkoły ponadgimnazjalnej) orazosiąganie przez nich lepszych rezultatów od dziewcząt.W zrealizowanym przez nas eksperymencie pedagogicznymzaobserwowano także korzystne zmiany(zarówno u chłopców oraz dziewcząt) w poziomiezwinności, bez względu na sposób realizowania zajęćwychowania fizycznego (w grupach: E 1, E 2 , K).– 78 –