YIL 2016 SAYI 26

İSTANBUL
KÜLTÜR ve SANAT
DERGİSİ
AMİR ATEŞ: MUSİKİYE ADANMIŞ BİR ÖMÜR / Ayşegül ÜNAL İNAN
Küçük yaşta Kocaeli'nin Kandıra ilçesinde hafızlığını tamamlayarak
on beş yaşlarında İstanbul’a gelen Amir Ateş,
Nuruosmaniye Kuran kursunda, dönemin en kıymetli hafız
ve kıraat âlimlerinden biri olan Hasan Akkuş’tan dersler
almış. Nuruosmaniye tedrisatını bitirmesiyle birlikte Kadıköy’e
taşınmış ve burada bir musiki çevresine dahil olmuş.
Çevresinin yönlendirmesiyle kısa süre sonra Üsküdar Musiki
Cemiyeti’nde talebelik yapmaya başlamış. Burada da
Avni Anıl, Şekip Ayhan Özışık, Arif Sami Toker, İnci Çayırlı,
Emin Ongan gibi döneminin en önemli musikişinaslarından
musiki eğitimleri almış. Genç yaşlarından itibaren talebesi
olduğu Üsküdar Musiki Cemiyeti’nde hâlâ hocalık
ve başkanlık yapmaya devam eden Amir Ateş’le yaptığımız
keyifli söyleşiyle sizleri baş başa bırakıyoruz.
Emin Ongan Üsküdar Musiki Cemiyeti’nin kuruluş
hikâyesinden bahsedebilir misiniz?
Üsküdar Musiki Cemiyeti 1918 yılında kurulmuş. Kurucuların
hemen hemen tamamı rahmetli olmuş kişiler. Çünkü
bir asırlık süre içinde elbette kuruculuğun tarihinde doğmuş
olsalar bile neredeyse yüz yaşına basmış olacaklar.
Bu nedenle kimse yok kuruculardan. Ancak torunları var.
Çocukları var bazılarının. Telgrafçı Ata Bey gibi namıyla
maruf bir zatın önderliğinde Zeki Arif Ataergin, Hafız Arap
Cemal, Udi Sami Bey, onlardan hemen sonra da cemiyete
adını verdiğimiz hocamız Emin Ongan. Selahattin Pınar
ve ilk öğrencilerden Arif Sami Toker, Müzeyyen Senar, bu
cemiyetin ilk temelini teşkil eden kurucu, hoca ve talebeleri
olarak o günden bugüne kadar faaliyetlerini aralıksız
sürdürmektedir. Bunun yaklaşık elli beş senesinde ben de
varım naçizane Amir Ateş olarak. Benden sonra otuz beşkırk
yıllık arkadaşlar da var burada. Mesela Ahmet Özhan,
Ömer Tuğrul İnançer de talebe arkadaşlarımızdı bizim.
Daha önceki tarihlerden olanlar da var ama onlar faal biad
içinde değiller, herkes işiyle gücüyle meşgul.
Bir röportajınızda Üsküdar ile ilgili “Üsküdar, bütün
duygu ve düşünceleri birlikte barındırır. İstanbul
denildiğinde önce Üsküdar aklıma gelir. Salacak
gelir” diyorsunuz. Cemiyetin Üsküdar’da olmasının
sizin için özel bir anlamı var mı? Üsküdar’ın cemiyete
yahut cemiyetin Üsküdar’a katkısı olmuş mudur?
Burası her ne kadar Üsküdar Musiki Cemiyeti adı altında
olsa da tamamen Türkiye’ye mâl olmuş, gerek ismi itibariyle,
gerek kültürel faaliyetleri itibariyle sınırları aşmıştır.
Şöyle ki benim Üsküdar’a bir vefa borcum var. Eğer ben,
ufacık tefecikken ‘ben’ olduysam Üsküdar Musiki Cemiyeti
bana bir basamak olmuştur. Ben de mehma-imkan
yararlandığım bir yere faydalı olmak durumundayım.
Cemiyete yeni başkan olduğum tarihlerde, hiç unutmuyorum
rahmetli olan bir belediye başkanımız vardı; Mehmet
Çakır. Bizi tebriğe gelip “Hayırlı olsun Amir Beyciğim, bizden
herhangi bir arzunuz var mı?” diye sordu, “Estağfurullah”
dedik. “Peki, sizin bizden bir emriniz arzunuz var mı?”
dedim, “Ne olabilir ki” dedi. “Üsküdar, İstanbul’un hatta
dünyanın en tarihi, en köklü mazisi olan semtlerinden biri.
Üsküdar gibi bir yer Üsküdar’a gider iken aldı da bir yağmur
şarkısıyla mı kalsın? Bir şiir yarışması açalım, iyi şiirleri
bestekarlara dağıtalım. O şiirlerden en azından sekiz-on
tane daha Üsküdar konulu beste olsun” dedim.
Aradan iki üç ay geçti, bir telefon, “Buyurun sayın başkanım,
buyurun hadi göreve. Bir öneride bulundunuz, öneri
babalığınızı devam ettirin. Şiir yarışması açtık, şiirler geldi.
Bestekarlara yolladık besteler de geldi. Sıra jüride. Jüri
başkanı olarak bu organizasyonda bulunacaksınız dedi.”
O arada hakikaten güzel eserler geldi. Ben boş durabilir
miyim, duramam tabi. Bir şeyler karalamaya başladım ve
Üsküdar’la ilgili şöyle bir güfte yazdım:
Üsküdar’ın güzelliği dünyaya bedel
Kız kulesi gelin gibi özel mi özel
Martıların, dalgaların, serin suların,
Şarkıların, türkülerin, güzel mi güzel
Cemiyetin ikinci binası, Dişçi Hamdi Bey'in konağı, Ahmediye
106