YIL 2016 SAYI 26

AMİR ATEŞ: MUSİKİYE ADANMIŞ BİR ÖMÜR / Ayşegül ÜNAL İNAN
İSTANBUL
KÜLTÜR ve SANAT
DERGİSİ
beş-doksan yaşını bulmuştu göz ameliyatını yaptırdığı yıllarda.
En son Alaaddin Yavaşça’ya gidiyorlar diyorlar ki,
“Seninle çok içli dışlı hoca, ikna edebilirsen bir sen ikna
edebilirsin, gözlerini ameliyat edelim.” “Valla o Nuh der,
Muhammed demez” diyor Alaaddin Yavaşça, “Amir’e gidin,
Amir onu ikna eder” diye de ekliyor. Turgut Özal da
talebesi olmuş Ogan Hoca'nın. Bu mesele de kendisine
kadar ulaşınca "Hocam, doktorlar emrinizde, gelip sizi
ameliyat etsinler" diyince, ‘‘Turgut, otur oturduğun yerde.
Sen Türkiye Cumhuriyeti’nin cumhurbaşkanıysan, ben de
gönlümün cumhurbaşkanıyım’’ diye cevap veriyor hoca.
‘’Beni böyle azarladı.’’ diyor Özal.
Bir gün oturuyoruz. “Hocam” dedim, “kayınpeder kayınvalideyi
Bursa’da muazzam bir göz operatörüne ameliyat
ettirdi, öyle memnun ki sormayın.” “Deme” dedi hoca da.
“Üstadımız emrederlerse niye gitmeyelim.” Telefon ettim
randevu aldım. Benim hanım, onun hanımı -Fanika
yengeydi onun hanımı, Suzan ismini kullanırdı- yola koyulduk.
Suzan Hanım Yahudi idi, ama çok Osmanlıcı bir
hanımdı. Ondan sonra kızım da o zaman üç yaşlarında.
Kavga ederlerdi biz Bursa’ya gidip gelene kadar. Kızım
ona “dede” der, hoca da ona “sus Şevval Hanım, ben baba
bile olmadım, nasıl dede olurum” derdi. Sohbet ede ede
giderdik. Son gidişlerimizden bir tanesinde -asıl manahu-
fihimize geldik şimdi- evden aldık, geldi oturdu yanıma.
Şoför mahallinde ben vardım. Yenge bizim hanımla arkada
oturuyor. Tam hareket edeceğim, “bir dakika” dedi.
“Hocam gidebilir miyiz artık” dediğimde, “Kaç adet besten
var?” dedi. Birden şaşırdım. O gün bile hocanın eserlerinden
fazla bestem vardı. Hoca doksan küsur yaşında,
ben daha o zamanlar varsa işte kırk beş yaşlarımdayım.
“Hocam” dedim, “beste denecek olursa sizinkine yakın sayılır.”
“O zaman bir zat-ı aliniz, bir ben; bir zat-ı aliniz, bir
ben. Oldu mu? Haydi yallah” dedi. “Ya Allah, ya bismillah”
dedik başladı hocam. Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır
hüzzam şarkısını okudu. Ben de hüzzam bir şarkıma
girdim. (Amir Ateş bize şarkıları nağmeleriyle söyleyerek
okuyor.) O bir hicaz okudu, ben bir hicaz okudum. O bir
rast okudu, ben bir rast okudum…
En meşhur bestelerinizden Bir kızıl goncaya benzer
dudağın’nın şaşırtıcı bir hikâyesi olduğunu biliyoruz.
Bunu bir de sizden dinleyebilir miyiz?
Alt yolun göbeği, bir taraf söğütlüğe iner, sağ taraf yoğurtçuya
iner, orada da bir sokak var, o cadde değildir
de sokak vardır. Orada yıllardır oturduğum ev, tam karşımıza
gelen bir binada oturuyorum. O binanın bitişiğinde
bir aile dostumuz vardı. Çocukları var, biri de Mehmet.
İlk solda Amir Ateş; ilk sağda Şekip Ayhan Özışık;sağda oturan Emin Ongan
109