YIL 2016 SAYI 26

DOĞAN HIZLAN İLE İSTANBUL'UN ESKİ MEKÂNLARI / Betül EREN
İSTANBUL
KÜLTÜR ve SANAT
DERGİSİ
olduğunu ve Başbakan’la görüşmek istediğini söylemiş.
Adnan Menderes de kendisini kabul etmiş. Muzaffer Bey
makama çıkıp meseleyi anlatmış. Menderes, yanlış hatırlamıyorsam
Emin Kalafat’ı çağırmış ve “Müdüre verin o binayı”
demiş. Kütüphane ondan sonra gelişmeye başlamış.
Bu sebeplerle Çınaraltı’nın bizde ayrı önemi vardır. Üniversiteden,
kütüphaneden çıkınca orada toplanır, birbirimizle
konuşurduk. Akşit Göktürk, Turan Oflazoğlu, Onat
Kutlar, Ergin Ertem, Demir Özlü, Sina Akşin, Önay Sözer,
Kemal Özer... Hepsi Çınaraltı’nda toplanırdı. Sahaflar Çarşısı’ndan
da Babıali’ye giderdik.
Hem arkadaşlarınızla hem de dönemin
entelektüelleriyle buluşup sohbet ettiğiniz başka
mekânlar var mıydı?
Çınaraltı’ndan başka yerler de vardı tabii ama bizim kuşak
oraya giderdi. Belki başkaları da gelirdi oraya ama biz
en çok kendimizle meşgul olurduk. Sahaflar Çarşısı’nda
Arslan Kaynardağ’ın felsefeci dükkânı vardı, oraya uğrardık.
Ali Ertan vardı, Yeşil Hoca vardı. Oradan Kapalıçarşı’ya,
Kapalıçarşı’dan Nuruosmaniye’ye çıkardık. Nuruosmaniye’den
kitapçılara, dağıtımcılara ve dergilere giderdik.
Bunun dışında arkadaşlarımızla toplandığımız, a dergisi
üzerine konuştuğumuz Yenikapı’da Kemal Bey’in kahvesi
vardı.
a dergisi orada mı kuruldu?
Evet, Kemal (Özer) Bey’in kahvesinde kuruldu. Tabii bütün
gençliğimde sadece oralarda oturmadık. Diğer bir ekip de
Baylan’da otururdu, ben Baylan’a da giderdim. Bir sevdiğim
yer de Park Otel’in balkonuydu. Çok güzel bir yerdi.
Park Otel’in balkonunda oturur, akşamleyin belli saatte
evimize giderdik. Sonrasında evime gider, kitap okur, müzik
dinlerdim. Bizim a kuşağı hep böyle, elli kuşağı daha
doğrusu.
Elli kuşağı birbirini tutan, birbirini seven, birbirini destekleyen
bir kuşaktır. Çoğu, kitaplarını 1959’da çıkardı. Rahmetli
Onat Kutlar, İshak kitabıyla ödül almıştı. Elli sene
sonra, Ferit Edgü “Hepimiz ilk kitabımızın ellinci yılını çıkaralım
ve başına da Doğan bir önsöz yazsın” dedi. Bütün
kitaplar benim önsözümle çıktı. Sebahattin Karakurt da
bizim antika bir otomobilde fotoğrafımızı çekti.
Benim çok hoşuma gitti. Bir yazı yazdım, bütün kitapların
başında o geldi. İlk defa yapılan bir şey oldu. Ondan sonra
hepimiz ayrı ayrı yerlerde de bulunduk ama a birleşikliğimizi
devam ettirdik. a kuşağının tek eleştirmeni ben olduğum
için, eleştirmen olarak beni önemsiyorlardı, beni öne
çıkarttılar. 50 kuşağının hikâyecisi var, romancısı var, şairi
var ama tek eleştirmeni benim.
Kendi kuşağınızın dışında da pek çok kıymetli yazar
ve şairle de vakit geçirmişsiniz. Kemal Tahir’in
evine gidip gelecek samimiyetiniz varmış. Nasıl
tanışmıştınız?
Evet, çok sık gider gelirdim. Kemal Tahir ile ben, bir yazıdan
sonra ahbap olduk. Yorgun Savaşçı için bir yazı yazmıştım,
onun üzerine beni aradı. Ölünceye kadar da büyük
dostluğumuz devam etti. Dergide yazmazken benim
yönettiğim Yeni Edebiyat’ta yazı yazdı. Belli adamlar vardı
hayatında, Kemal Tahir onlarla idare ederdi. Benim de evine
gittiğim insanlar, Kemal Tahir ve Behçet Necatigil’dir.
Bir de rahmetli Mehmet Seyda’ya giderdim. Ben ev ziyaretlerinden
hoşlanmam. Bana ev ziyareti yapılmasından
da hoşlanmam.
İstanbul'da doğmuş ve bilfiil burada yaşayan biri
olarak şehirdeki buluşma mekânlarının uğradığı
değişimi, belki teknolojinin de etkisiyle, nasıl
görüyorsunuz?
Benim bütün ailem, baba tarafım, İstanbullu. Onun için
de İstanbul’u çok severim ve İstanbul’un her yerini bilirim.
Ada’sından Balat’a Fener’e kadar, Samatya’ya kadar…
Nereye gitsem İstanbul’u arıyorum. Buradayken kızıyorum,
yahu bu kalabalık ne olacak, bu trafik ne olacak, diye ama
gittiğimde de iki gün üç gece kalınca İstanbul’a dönmeyi
istiyorum.
59