YIL 2016 SAYI 26

İSTANBUL
KÜLTÜR ve SANAT
DERGİSİ
DOĞAN HIZLAN İLE İSTANBUL'UN ESKİ MEKÂNLARI / Betül EREN
gezmeye gitmek gazetenin rutininde çalışan arkadaşlar
için mümkün değil. Mesela buraya yakın bir alışveriş merkezi
var. Oraya da bir saatte gidip gelmek mümkün değil.
Merkezden ayrıldığınız anda, merkezin nimetlerinden yararlanamıyorsunuz.
Merkezlerin nimetleri kaldı mı aslında
o da başka bir tartışma konusu.
Ben hâlâ Cağaloğlu’na giderim kırtasiyecim için. Kitapçılara
giderim çünkü kültürel yarımada orası. Fatih ile orası
önemli bir yer.
Peki ya Beyoğlu?
Beyoğlu ise başka, kozmopolit bir yer. Oranın kozmopolitliğini
ben severdim. Kozmopolitlik de pek kalmadı tabii.
Beyoğlu'nda Balık Pazarına girerdiniz. Çiçek Pasajı derlerdi
oraya, çünkü çiçekçiler gelir, orada müzayede yaparlardı.
Herkes çiçeklerini oradan alırdı, sonra balık pazarı oldu.
Orada sadece Türklerin, Müslümanların yediği yiyecekler
yoktu. Kozmopolit olduğu için Ermeni’nin, Rum’un, Musevi’nin
de yediği yiyecekler vardı. Her çeşit vardı. Dürümcüyü,
telefoncuları gördüğünüz yerde Havyar Mağazası diye
mağaza vardı. Balık yumurtası satardı, anneannem çok
Hangi pastanenin hangi pastayı iyi
yaptığıyla çok ilgilenirim. Kurabiyeleri
nasıldır, kukileri nasıldır, pötifurları
nasıldır… Şimdi pek çok kimse bununla
ilgilenmiyor, böyle bir meseleleri yok.
Pastanın da bir kültürü vardır.
severdi, oradan alırdık, güzel mağazaydı. Nisuaz diye bir
pastane vardı, çok şıktı. Park vardı, Park Otel’in pastanesi.
Pastaneler medeniyetti.
Bugün hangi pastanelere gidiyorsunuz?
Ataköy’de Divan var. Biraz ileri giderseniz Pelit var, Venüs’ün
bahçeli yeri var. Ataköy bu açıdan pastane cenneti.
Beyoğlu’na gittiğimde, ne yazık ki yine Divan’a uğrarsam
uğruyorum. Divan’ın İstiklal Caddesi’ndeki yerine gidiyorum.
Artık Divan gibi pastane yok orada. Pasta filan her
yerde satıyorlar ama o lezzet yok. Belki de şu var, insan
alıştığı şeyi seviyor. Alıştığı şeyin de en iyi olduğu kanaati
var. O da ayrı mesele.
62