Światową Zgoda

Światowa Zgoda
czasie, co w innych krajach. Niektórzy wierzący udali się do Rosji i założyli tam swe osady,
a wiara w rychłe przyjście Chrystusa jest do dziś podtrzymywana przez niemieckie zbory
istniejące w tym kraju. {WB 191.5}
Światło przebudzenia dotarło także do Francji i Szwajcarii. W Genewie, gdzie swego
czasu Farel i Kalwin szerzyli prawdy reformacji, Gaussen głosił wieść o powtórnym
przyjściu Chrystusa. Jako student uległ duchowi racjonalizmu, który w drugiej połowie
XVIII wieku przeniknął całą Europę, i kiedy wstępował w szeregi kaznodziejstwa, nie tylko
nie znał prawdziwej wiary, lecz także skłaniał się ku sceptycyzmowi. W młodości
zainteresował się proroctwami. Lektura Historii starożytnej Rollina skierowała jego uwagę
na drugi Rozdział Księgi Daniela. Ze zdumieniem stwierdził, że zawarte tam proroctwo
znalazło swe dokładne wypełnienie w wydarzeniach historii opisanych przez Rollina. Był to
dowód Bożego natchnienia Pisma Świętego, który w późniejszych latach stał się dla niego
pewnym punktem oparcia wśród licznych niebezpieczeństw. Nie zadowalała go już
ideologia racjonalizmu; badając Biblię i szukając jaśniejszego światła kształtował w sobie
coraz mocniejszą wiarę. {WB 191.6}
Kontynuując badanie proroctw doszedł do przekonania, że przyjście Pana jest bliskie.
Pod wrażeniem powagi i ważności tej wielkiej prawdy zapragnął przekazać ją narodowi, ale
powszechne przekonanie, że proroctwa Daniela są tajemnicą nie do zrozumienia, stanowiło
poważną przeszkodę. W końcu postanowił — jak kiedyś Farel w celu dotarcia do serc
mieszkańców Genewy — rozpocząć swą pracę od dzieci, przez które miał nadzieję zdobyć
rodziców. {WB 192.1}
Po kilku latach tak opowiadał o swoim przedsięwzięciu: „Chciałbym, aby zrozumiano,
że nie ze względu na małe znaczenie nauki o powtórnym przyjściu Chrystusa, lecz
przeciwnie, z powodu jej wielkiej wartości pragnąłem przedstawić ją w zrozumiały sposób i
zwróciłem się do dzieci. Chciałem być wysłuchany, a obawiałem się, że nie osiągnę tego,
jeśli zwrócę się najpierw do dorosłych”. „Dlatego postanowiłem zacząć od najmłodszych
słuchaczy. Zebrałem grupkę dzieci. Jeżeli ich liczba się powiększy, jeśli będę widział, że
słuchają, że są zadowolone i zainteresowane, jeżeli potrafią zrozumieć i wytłumaczyć to
poselstwo, wtedy wiem, że będę miał wkrótce drugi krąg słuchaczy i dorośli z kolei
zrozumieją, że warto jest usiąść i studiować. Jeżeli tak się stanie, sprawa jest wygrana”. —
L. Gaussen, Daniel the Prophet II, wstęp. {WB 192.2}
Jego wysiłki zakończyły się powodzeniem. W czasie gdy uczył dzieci, przychodzili
także starsi, aby go posłuchać. Kościół zaczął się powoli wypełniać gorliwymi słuchaczami.
Byli wśród nich urzędnicy i uczeni, a także odwiedzający Genewę cudzoziemcy, którzy
wieść o powtórnym przyjściu Chrystusa zanieśli do swoich krajów. {WB 192.3}
Zachęcony takim powodzeniem, Gaussen opublikował swe lekcje mając nadzieję, że
rozszerzy w ten sposób zasięg studiów nad proroczymi księgami wśród wierzących
243