Światową Zgoda

Światowa Zgoda
Syn Człowieczy — jak widział to w wizji apostoł Jan — przyjdzie w chwale, by zebrać
żniwo świata. {WB 241.4}
Wszyscy, którzy zaakceptowali naukę o świątyni i niezmienności prawa Bożego, doznali
radości i podziwu, gdy ujrzeli piękno i harmonię systemu prawd, jakie zrozumieli. Pragnęli,
aby światło, które było dla nich tak cenne, zostało przekazane wszystkim chrześcijanom,
wierzyli, że będzie ono przyjęte z radością. Niestety, prawdy, przez które popadli w kolizję
z otoczeniem, nie były miłe widziane przez pozornych chrześcijan. Przestrzeganie
czwartego przykazania wymagało ofiar, na które większości nie było stać. {WB 241.5}
Gdy przedstawiono prawdę o sobocie, wielu odpowiadało, odwołując się do opinii
ogółu: „Zawsze święciliśmy niedzielę — mówili — nasi ojcowie święcili ją, a wielu
pobożnych, dobrych ludzi żyło i zmarło szczęśliwie, pomimo to, że czcili ten dzień.
Święcenie tego nowego dnia odpoczynku doprowadzi do rozdźwięku między nami a
światem, nie będziemy mogli wywierać wpływu na ludzi. Czego może dokonać mała
garstka świętująca siódmy dzień wobec świata zachowującego niedzielę?” Podobnych
argumentów używali Żydzi chcąc usprawiedliwić swoje odrzucenie Chrystusa. Bóg
przyjmował ofiary ich ojców, dlaczegóż by więc ich dzieci nie mogły osiągnąć zbawienia
krocząc tą samą drogą? Za czasów Lutra katolicy twierdzili, że skoro prawdziwi
chrześcijanie umierali w wierze katolickiej, to wystarcza ona do zbawienia. Tego rodzaju
rozumowanie było zawsze poważnym hamulcem wszelkiego postępu w sprawach wiary łub
praktyk religijnych. Wielu utrzymywało, że święcenie niedzieli jest głęboko zakorzenionym
zwyczajem i dawno sformułowanym dogmatem Kościoła. Twierdzenia te obalono
dowodami wskazującymi, że sobota i jej święcenie są o wiele starsze, nawet tak dawne jak
świat, i są zaakceptowane przez Boga oraz aniołów. Gdy założono filary ziemi, „gdy
gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży”
(Joba 38,6-7), wtedy założono podwaliny soboty. Patrz 1 Mojżeszowa 2,1-3. Dzień ten
wymaga naszego szacunku, ponieważ nie został ustanowiony przez żaden autorytet ludzki i
nie opiera się na tradycji, ustanowił go Sędziwy i nakazał czcić w swym wiecznym
Słowie. {WB 241.6}
Gdy uwaga ludzi została skierowana na sobotę, cieszący się uznaniem społeczeństwa
duchowni sfałszowali Słowo Boże i tak je interpretowali, by uśpić dociekliwe umysły. Ci,
którzy sami nie studiowali Pisma Świętego, zadowalali się poglądami odpowiadającymi ich
przekonaniom. Odwołując się do filozofii, tradycji ojców Kościoła i autorytetu duchownych
wielu próbowało obalić prawdę. Jej obrońcy musieli sięgać po Biblię, aby uzasadniać
obowiązek święcenia soboty. Uzbrojeni jedynie w Słowo Boże, pokorni ludzie odpierali
ataki uczonych, którzy ze zdumieniem i złością stwierdzali, że ich wywody są bezsilne
wobec prostego i logicznego rozumowania tych, którzy bardziej znali Pismo Święte niż
subtelności różnych szkół filozoficznych. {WB 242.1}
305