Światową Zgoda

Światowa Zgoda
przyjął on wskutek swego nieprawego związku z władcami świata. Przyjaźń ze światem
niszczy wiarę Babilonu, a on z kolei wywiera na ludzi zgubny wpływ, szerząc nauki
sprzeczne z wyraźnymi wypowiedziami Pisma Świętego. {WB 205.1}
Rzym zabronił ludziom czytania Biblii i zażądał od wszystkich, aby w jej miejsce
przyjęli jego nauki. Reformacja miała przywrócić światu Słowo Boże, ale czy we
współczesnych Kościołach nie uczy się ludzi opierać swej wiary bardziej na ludzkich
naukach niż na Piśmie Świętym? Charles Beecher, mówiąc o Kościołach protestanckich,
stwierdził: „Drżą one przed każdym mocniejszym słowem sprzeciwiającym się ich zasadom
wiary z taką samą wrażliwością, z jaką ojcowie Kościoła bali się każdego ostrego słowa
przeciwko rozwijającemu się kultowi świętych i męczenników, któremu hołdowali (...).
Wyznania ewangelickie do tego stopnia związały sobie ręce, że nikt spośród nich nie może
zostać kaznodzieją, jeżeli nie zaakceptuje oprócz Biblii jeszcze jakiejś innej książki (...). Nie
ma żadnej przesady w stwierdzeniu, że księgi wyznaniowe zaczynają działać przeciwko
Biblii, tak jak to czynił Rzym, z tym, że robią to w bardziej subtelny sposób”. — Kazanie na
temat: „The Bibie a Sufficient Creed”, wygłoszone w Fort Wayne, 22 lutego 1846. {WB
205.2}
Gdy wierni nauczyciele wykładają Słowo Boże, pojawiają się uczeni ludzie i teolodzy,
którzy twierdząc, że rozumieją Pismo Święte, jednocześnie krytykują zdrową naukę jako
herezję i w ten sposób odwodzą ludzi od poszukiwania prawdy. Gdyby świat nie był
całkowicie upity winem „Babilonu”, jasne i przenikające serce prawdy Słowa Bożego
przekonałyby i nawróciły wielkie rzesze ludzi. Niestety, zasady wiary chrześcijańskiej
wydają się tak zagmatwane i sprzeczne, że ludzie nie wiedzą, co należy uważać za prawdę.
Wina za brak pokuty w świecie spada na Kościół. {WB 205.3}
Poselstwo drugiego anioła (z czternastego rozdziału Apokalipsy Jana) po raz pierwszy
zostało ogłoszone w lecie 1844 roku i skierowano je do Kościołów Stanów Zjednoczonych,
gdzie ostrzeżenie dotyczące sądu Bożego było najszerzej głoszone i odrzucone, i gdzie
upadek Kościołów był najgwałtowniejszy. Jednak poselstwo to nie znalazło swego
pełnego wypełnienia w roku 1844 r. W tym czasie Kościoły doznały moralnego upadku,
ponieważ odrzuciły światło poselstwa adwentowego, ale upadek ten nie był całkowity.
Ponieważ dalej odrzucały prawdy szczególnie ważne w ich czasie, staczały się coraz niżej,
ale nie można było tego nazwać upadkiem Babilonu, „który napoił wszystkie narody winem
szaleńczej rozpusty”. Nie skłonił on jeszcze wszystkich narodów do wypicia tego wina.
Duch zeświecczenia i obojętność wobec prawd aktualnych dla naszego czasu rzeczywiście
istnieje w Kościołach protestanckich we wszystkich krajach chrześcijańskich i Kościoły te
są również objęte uroczystym i strasznym wyrokiem drugiego anioła, ale odstępstwo nie
osiągnęło jeszcze punktu kulminacyjnego. {WB 205.4}
259