Światową Zgoda

Światowa Zgoda
Podczas zebrania prezbiterianów w Filadelfii pastor Barnes, autor znanego komentarza
biblijnego, a także duszpasterz jednego z ważniejszych Kościołów tego miasta, oświadczył,
że „od dwudziestu lat sprawuje urząd duchownego i jeszcze nigdy, aż do ostatniej
uroczystości Wieczerzy Pańskiej, nie udzielał komunii tak małej liczbie członków
swego Kościoła”. „Teraz nie ma już żadnych przebudzeń, żadnych nawróceń, nie widać
wśród wyznawców jakiegokolwiek wzrostu w łasce Bożej i nikt już nie przychodzi do mnie,
aby porozmawiać o zbawieniu. Wraz ze wzrostem stosunków handlowych, w obliczu
wspaniałych perspektyw rozwoju przemysłu, rośnie zainteresowanie sprawami doczesnymi.
Taki stan rzeczy ma miejsce w Kościołach wszystkich wyznań”. — Congregational Journal,
23 maj 1844. {WB 198.5}
W lutym tego samego roku prof. Finney z Kolegium w Oberlin powiedział: „Byliśmy
naocznymi świadkami, jak Kościoły protestanckie naszego kraju niechętnie albo wrogo
nastawiały się do proponowanych zmian i reform. Były co prawda wyjątki, ale nie tak
wielkie, by nie uznać tego zjawiska za powszechne. Dostrzegliśmy jeszcze jeden, poparty
dowodami fakt: prawie całkowity brak odradzającego wpływu w Kościołach. Duchowa
tępota przenika prawie wszystkich, sięga niesamowicie głęboko. Potwierdza to prasa
religijna całego kraju (...). Ogromna liczba członków Kościoła podąża za panującą modą,
łączą się oni z niepobożnymi na różnych zabawach, uroczystościach itd. (...) ale nie ma
potrzeby dalszego rozwijania tego przykrego tematu. Wystarczy wzrastająca ilość
dowodów, że Kościoły w smutny sposób pogrążają się w swym upadku. Bardzo daleko
odeszły od Pana, a On się od nich odwrócił”. {WB 199.1}
Jeden z piszących do Religious Telescope stwierdził: „Nigdy dotąd nie byliśmy
świadkami tak powszechnego upadku religijności, jak właśnie teraz. Kościół naprawdę
powinien się przebudzić i zbadać przyczynę tego nieszczęścia, bowiem każdy, kto miłuje
Syjon, musi traktować ten stan jako nieszczęście. Jeżeli zważymy na bardzo rzadkie
przypadki nawrócenia się, a z drugiej strony na bezprzykładny brak skruchy oraz
zatwardziałość grzeszników, mimo woli wykrzykniemy: «Czyż Bóg zapomniał o swej łasce,
czyż drzwi miłosierdzia są już zamknięte?»”. {WB 199.2}
Przyczyna takiego stanu tkwi zawsze w Kościele. Duchowa ciemność, która ogarnia
narody, Kościoły i pojedyncze osoby nie jest spowodowana dowolnym wstrzymywaniem
wspomagającej łaski Bożej przez Pana, lecz zaniedbaniem albo odrzuceniem światła niebios
przez człowieka. Doskonałym tego przykładem jest historia narodu żydowskiego za czasów
Jezusa. Ponieważ poświęcili się oni sprawom doczesności i zapomnieli o Bogu oraz Jego
Słowie, ich umysły zaciemniły się, serca zaś stały się ziemskie i zmysłowe. Nie wiedzieli
nic o przyjściu Mesjasza i w swej pysze oraz niewierze odrzucili Zbawiciela. Jednak nawet
wtedy Bóg nie pozbawił ich możliwości poznania i udziału w błogosławieństwach
zbawienia. Niestety wszyscy, którzy odrzucili prawdę, stracili także wszelkie pragnienie
otrzymania daru nieba. Uważali ciemność za światłość, a światłość za ciemność, aż światło,
251