Światową Zgoda

Światowa Zgoda
Mimo prześladowań, przez długie stulecia stanowczo i cierpliwie sprzeciwiano się
panującemu zepsuciu religijnemu. Ówcześni reformatorzy, choć posiadali tylko częściową
znajomość prawdy, nauczyli się miłować Słowo Boże, być mu posłusznym i cierpieć dla
niego. Podobnie jak w czasach apostolskich, wielu ofiarowało swoje ziemskie posiadłości
dla sprawy Chrystusa. Ci, którym pozwolono przebywać we własnych domach, chętnie
chronili prześladowanych braci, a gdy także ich wypędzono, z radością przyjmowali los
banitów. Jednakże wielu przestraszonych surowością prześladowań wyrzekało się swej
wiary, by odzyskać wolność, opuszczali więzienia w szatach pokutnych, by publicznie
odwołać swe nauki. Jednak nie mniejsza była liczba tych — zarówno wysoko, jak i nisko
urodzonych — którzy bez obaw głosili prawdę w mrocznych celach więziennych, w
„wieżach lollardów”, wśród tortur i płomieni, ciesząc się, iż dostąpili zaszczytu cierpienia
dla Jezusa. {WB 51.3}
Rzymowi nie udało się zrealizować swych zamierzeń wobec Wiklifa za jego życia.
Nienawiść zwolenników papieża nie pozwalała im ścierpieć, by prochy reformatora
spokojnie spoczywały w grobie, toteż na polecenie soboru w Konstancji ponad czterdzieści
lat po śmierci Wiklifa wygrzebano jego kości, publicznie je spalono, a popiół wrzucono do
pobliskiej rzeki. „Rzeka ta — mówi pewien stary pisarz — zaniosła popiół do Avon, z Avon
do Sever, z Sever do mórz przybrzeżnych, a stamtąd na rozległe wody oceanu. W ten
sposób prochy Wiklifa są symbolem jego nauki, która obecnie rozpowszechniona jest po
całej ziemi”. — V. Fuller, Church History of Britain IV, 2.54. Nieprzyjaciele Wiklifa z
pewnością nie zdawali sobie sprawy z symbolicznej wymowy swego haniebnego
czynu. {WB 51.4}
Pod wpływem pism Wiklifa Jan Hus w Czechach odrzucił błędne nauki Kościoła
rzymskiego i rozpoczął dzieło reformacji. W ten sposób ziarno prawdy zostało zasiane w
tych dwóch krajach tak bardzo od siebie odległych. Z Czech nowe nauki przedostały się do
innych państw. Umysły ludzkie skierowane zostały ku Słowu Bożemu, a boska ręka
przygotowywała drogę wielkiej reformacji. {WB 51.5}
58