KAP. 4.

landsstýrinum, har avgerðir landsstýrisins verða tiknar av hvørjum
landsstýrismanni sær og ikki longur í felag á landsstýrisfundum.
Landsstýrisfundir verða nú bert at halda fyri at samskipa arbeiðið hjá
teim ymsu landsstýrismonnunum.
Ásett er, at løgmaður ger av, hvussu málsøkini verða býtt millum
landsstýrismenninar við tað, at hann ger av talið á landsstýrismonnum,
og hvørjir teir eru.
Til stk. 2. Løgmansins starv eftir stýrisskipanini verður hereftir at
taka sær av teim uppgávum, sum beinleiðis eru lagdar til hansara eftir
stýrisskipanarlógini, og at samskipa og hava eftirlit við, at starv landsstýrismanna
fer fram á lógligan og forsvarligan hátt.
Til stk. 3 og 4. So hvørt sum fleiri og fleiri yvirtøkur eru framdar eftir
heimastýrislógini, kann verða fíggjarliga tungt og yrkisliga nærum
ómøguligt at hava skikkaða fyrisiting fyri øll málsøki landsins, og viðurskiftini
eru so smá, at ógegni (inhabilitet) ger seg galdandi millum
fyrisitingina og tey, sum málið viðvíkur. Av hesi orsøk verður mælt til, at
landsstýrið fær heimild at gera avtalu við ríkismyndugleikarnar um, at á
ávísum málsøki, har landsstýrið hevur heimildina, tekur ríkismyndugleiki
endaligu fyrisitingarligu avgerðina. Slíka skipan skal landsstýrið tó
einsamalt altíð kunna taka av, og fyrisitingin í komandi málum aftur
takast her á landi.
Sum dømi kunnu nevnast, at um so er, at heilsumál verða yvirtikin,
so kann vera hóskandi, at yrkisliga eftirlitið við læknum og øðrum
starvsbólkum innan heilsuverkið verður lagt til heilsustýrið við tað, at
tað ikki ber til at hava standandi yrkisligan kunnleika her á landi, og var
hann, so hevði verið ringt at hildið hann óheftan. Á sama hátt kann
sigast at vera við løggildum grannskoðarum (statsautoriserede revisorer)
o.l.
Ad § 35:
Eftir orðingini í § 1 so ber ikki til at leggja lóggávuheimildirnar hjá
løgtinginum og løgmanni til annan stovn. Nakað annað er, at rættarsiðvenja
hevur sett til viks § 3 í donsku grundlógini, so tað ber til at leggja
lóggávuheimild til donsku stjórnina. Slík rættarsiðvenja verður ikki í
Føroyum, um uppskotið vinnur frama, tá greinin er nýggj, og tá má
tulkast beinleiðis eftir sínum orðaljóði.
Í fleiri førum hevur verið vanligt at leggja ávísa lóggávuheimild í
nærri ásettan mun til landsstýrið, og tí verður mælt til við hesi grein, at
hesin møguleiki framvegis skal bera til.
Nevndin heldur ikki, at tað skal bera til eftir grundregluni í § 1, at
189