KAP. 4.

gildi, og hon skuldi galda í 5 ár. Løgtingið fekk 100.000 kr. um árið úr
ríkiskassanum, og somuleiðis skuldi løgtingið sleppa at ráða yvir nøkrum
av teimum inntøkum, ið ríkið hevði í Føroyum.
Í 1939 kom seinra fíggjarætlanin, sum eftir ætlan hevði givið løgtinginum
400.000 kr. at ráða yvir árliga í 5 ár. Hon miðaði ímóti at
útvega arbeiðsmonnum og fiskimonnum arbeiði um veturin. Í øðrum
lagi skuldi hon geva monnum umstøður til at keypa ella byggja nýggj og
størri fiskifør, sum kundu royna alt árið. Landbúnaðarábótin, ið fekk
gildi 1938, gav smámanninum líkindi at útvega sær trøð.
Sambandsflokkurin, javnaðarflokkurin og flestu tingmenn sjálvstýrisfloksins
tóku undir við hesi lóggávu, men sjálvsstýrisflokkurin fór í
tvíningar. Leiðarin í sjálvsstýrisflokkinum stovnaði saman við monnum
úr vinnuflokkinum fólkaflokkin. Teir, ið stovnaðu Sjóvinnubankan í
1932 og vinnuflokkin í 1935, vóru dømi um menn, ið miðaðu ímóti at
loysa vinnulívið úr tí, sum teir sóu sum eitt haft um beinini. Politiskt
høvdu teir hugsað sær at fingið reist politiskar stovnar í Føroyum, sum
skuldu hjálpa føroyska vinnulívinum. 11
11 . Jákup Thorsteinsson: „Et Færø som Færø ...“, bls. 340-357 og Annfinnur í
Skála: „Stjórnarskipanarmálið 1946“, bls. 12-23.
41