KAP. 4.

dagur sunnudagur, tá dagin eftir sbr. § 7, stk. 1, í stýrisskipanarlógini.
Tingsetan varar so, til løgtingsformaðurin hevur ásett, at tingsetan er
slitin sbr. § 7, stk. 2. Løgtingsformaðurin hevur sbr. § 7, stk. 4, í stýrisskipanarlógini
heimild at stevna løgtinginum til eykatingsetu, og skyldu
til tess hevur hann, um løgmaður ella helmingurin av tingmonnunum
krevur tað.
Ein gjøgnumgongd av løgtingstíðindum sýnir, at fyribrigdi løgmansrøða
á ólavsøku ikki er gamalt. Í 1956 73 tók upp seg tann siður, at
løgmaður, tá ið tingið á ólavsøku er sett, heldur eina røðu fyri løgtinginum
um støðu landsins. Hetta er ikki stýrisskipanarliga ásett, men
hevur helst sín uppruna í grundlógini § 38, stk. 1, har ásett er, at tá ið
fólkatingið kemur saman, so heldur forsætismálaráðharrin røðu um
støðu ríkisins og § 38, stk. 2, har ásett er, at fólkatingið so seinni
umrøður hesa røðu.
Samkomustaður løgtingsins er Tórshavn, sbr. stýrisskipanarlógini §
17, men løgmaður hevur heimild at kalla tingið saman aðrastaðni í
Føroyum. 74 – Einki verður nevnt, um løgtingsformaðurin eisini hevur
slíka heimild. Helst hevur hann tað eftir javndømi (analogi) í § 17.
Løgtingsformaðurin hevur heimildina at kalla inn til fundar í øðrum
førum enn teim, løgmaður hevur heimildina, sbr. § 7, stk. 3 og 4, og § 8.
Eisini er hetta ásett í tingskipanini § 6.
Løgmaður, landsstýrismenn og ríkisumboðsmaðurin hava sbr. stýrisskipanarlógini
§ 25 rætt at møta á fundum løgtingsins og at taka orðið
eftir reglunum í tingskipanini. Atkvøðurætt hava teir ikki, uttan so at
teir samstundis eru valdir tingmenn.
heimildir á. Ávísar bókmentir siga skrúðgonguna í og úr kirkju í samband við
tingsetan vera elligamlan sið, men torført er at tíðarfesta henda sið. Tað stendur
tó ið hvussu so er fast, at løgmaður, tingmenn og prestar fóru í kirkju áðrenn
tingfund, og tað er tí nærliggjandi at halda, at onkursvegna hevur verið gingið
í skrúðgongu. Hevur hetta verið gamal siður, so er hann ið hvussu so er tikin
uppaftur, tá løgtingið varð endurreist í 1852, og hevur hann síðan hildið sær til
hendan dag. Siðurin í okkara øld hevur ikki verið heilt einsháttaður, og heimildir
eru, ið vísa, at ikki hevur luttøkan í skrúðgonguni altíð verið eins stór. Um sjálva
gonguna í okkara øld er at siga, at fyri 1948 var hon í høvuðsheitunum skipað
soleiðis, at stundum gingu tingformaður og próstin fremst, stundum amtmaður
og próstin. Eftir 1948 hava løgmaður og ríkisumboðsmaður altíð gingið fremst,
síðan ávikavist løgtingsformaður og próstin/biskupur, men frávik frá hesari
meginreglu kunnu hava verið.“
73 . Løgtingstíðindi 1956, bls. 3.
74 . Í notatinum, nevnt í notu 72, verður sagt „Løgting er bert einaferð, vit vita um,
hildið uttan fyri Havnina. Hetta var í 1651, tá tingið orsakað av umfarssjúku
varð hildið í Kirkjubø.“
85