Emergo een rapport - Website voor de Politie

de criminografie van 1012
1
2
3 4
5
6
en er dus van alles aan doen om die zichtbaarheid te beperken.
De prostitutienetwerken reageren met andere woorden op de
strengere vormen van toezicht en repressie die de laatste jaren
zijn geïntroduceerd en proberen dus de gewelddadige uitbuiting
van de vrouwen te maskeren en hun eigen positie in het
criminele systeem af te schermen. De camouflagetechnieken
die zij inzetten, bestrijken een heel gamma: vrouwen officieel
tot (schijn)zelfstandigen maken, het huren van een ‘raam’ voorstellen
alsof het gewoon een vorm van kamerhuur is, het inzetten
van stromannen in exploitatiebedrijven en via ogenschijnlijke
win­winsituaties vrouwen in de waan brengen dat ze niet
worden uitgebuit en dus geen reden hebben om zich te beklagen
bij politie en justitie.
Bekijkt men tegen deze achtergrond de raamprostitutie in
het postcodegebied 1012, en met name in de Wallengebied, dan is
het niet verwonderlijk dat zij op het niveau van de prostituees als
het ware een microkosmos vormt: afgezien van een straatje met
Zuid­Amerikaanse travestiete prostitué(e)s staan en zitten er
— naast Nederlandse vrouwen — vrouwen uit alle eerdergenoemde
delen van de wereld ‘achter de ramen’. In het recente,
hierboven al eerder geciteerde rapport van Van Wijk naar de
prostitutiebranche wordt op basis van gegevens van de ggd
over de periode 2005– 2007 gemeld dat de meeste vrouwen in
de hele Amsterdamse raamprostitutie (dus inclusief de raamprostitutie
in het Singelgebied en ook die buiten het 1012­gebied
in het gebied rond de Ruysdaelkade) uit Centraal /Oost­Europa
(529) en Latijns­Amerika (487) komen, en voor het overige vooral
uit Nederland (286), andere eu­landen (246), Noord­Afrika
(199) en Azië (59).
Zij tekenen hier wel bij aan dat het buitengewoon moeilijk
is om over langere periodes aan de hand van verschillende bronnen
— politie, ggd, gemeente, Belastingdienst — juiste cijfers
te produceren over het aantal vrouwen in de raamprostitutie. 64
De politie bijvoorbeeld registreert de prostituees niet, en al helemaal
niet op etniciteit. Hoe dan ook, uitgaand van het huidige
aantal ‘ramen’ in het Wallengebied (290), het aantal shifts (2),
het aantal werkplekken (aantal ‘ramen’ maal aantal shifts: 580),
de bezettingsgraad (70 procent), het aantal shifts (4) dat een
prostituee gemiddeld per week werkt, komen de onderzoekers
op 410 vrouwen die dagelijks minimaal op enig moment in dit
80