Operationeel programma 2007 - Agentschap Ondernemen

3. Maatregelen die dienen om ervoor te zorgen dat er tijdig ingegrepen kan worden
wanneer er effecten zouden voordoen. Hier wordt gesteld dat voor een programma als
doelstelling 2, waarbij niet het programma zelf maar het soort acties en projecten dat
erdoor gefinancierd wordt bepalend is voor de milieu-impact van het programma,
maatregelen die ervoor zorgen dat tijdig ingegrepen kan worden in feite het
belangrijkste zijn. De evaluator focust hier op de ‘projectselectieprocedure’ en stelt dat
“via een projectselectieprocedure moet voldoende aandacht voor milieu-en
duurzaamheidsaspecten zijn, moet ervoor gezorgd worden dat projecten ondersteund
worden die niet alleen de eigen doelstellingen van het D2- programma ten goede
komen, maar ook (in de mate van het mogelijke) bijdragen aan de algemene Vlaamse
milieudoelstellingen en duurzame ontwikkeling nastreven.”
Wat dit laatste betreft, zou de beheers- en controlestructuur zoals voorgesteld in het
ontwerpprogramma hiervoor in principe voldoende garantie moeten bieden, aangezien in het
Toezichtscomité alle ministers en alle bevoegde administraties, waaronder die voor milieu,
vertegenwoordigd zijn, evenals de milieu- en natuurverenigingen, en in de Technische
Werkgroep externe consultants kunnen opgenomen worden die gespecialiseerd zijn in deze
thema’s.
Tevens worden een aantal verdere suggesties gedaan m.b.t. selectie en monitoring. Met het
oog op een zo efficiënt mogelijke selectieprocedure, zou elk projectvoorstel een beknopte
nota moeten bevatten i.v.m. de milieuaspecten van het project, die bij geografisch
afgebakende projecten zal focussen op de “immissiezijde” (lokale milieukwaliteit), en bij niet
geografisch afgebakende projecten op de “emissiezijde” (afval, polluenten) en op
grondstoffen- en energieconsumptie.
Omtrent het monitoringaspect kan gesteld worden dat het weinig zin heeft om talrijke
algemene indicatoren op te stellen, omwille van de grote variatie aan projecttypes.
Desalniettemin worden drie (of vier) basis-/impactindicatoren voorgesteld. Dit zijn
indicatoren die resp. de milieutoestand beschrijven bij de start van het programma, en de
evolutie van deze indicatoren gedurende en na de uitvoering van het programma. De
voorgestelde indicatoren zijn o.i. voldoende complementair aan elkaar en dekken in
voldoende mate de potentiële effecten van het Doelstelling 2-programma af. Bovendien gaat
het om indicatoren die standaard bijgehouden worden in het kader van de opmaak van het
jaarlijks Vlaams milieurapport (MIRA) (terug te vinden op www.milieurapport.be). Daarnaast
zijn er nog heel wat mogelijke basis-/impactindicatoren op lokaal niveau en doelstellings- en
actiegerichte resultaatsindicatoren.
De drie algemene impactindicatoren zijn (of vier, indien de derde indicator wordt opgesplitst):
- grondstoffenbehoefte (Direct Material Input): totaal Vlaanderen = ca. 250 miljoen ton
(42 ton/inwoner) in 2004;
- energieverbruik: totaal Vlaanderen = ca. 1600 PJ (1012 J) (265 MJ/inwoner) in 2004;
- geproduceerde hoeveelheid afval en emissies naar lucht en water: totaal Vlaanderen
= ca. 106 miljoen ton (17,7 ton/inwoner) in 2003 (enkel broeikasgasemissies: 90,7
miljoen ton CO2-equivalenten in 2004) (eventueel afval en emissies apart).
Omwille van de belangrijke focus van het D2-programma (meer bepaald Prioriteit 3) op
(multimodaal) transport wordt voorgesteld om de indicatoren energieverbruik en emissies
apart op te volgen voor de transportsector. Door de getallen eenvoudigweg op te tellen
kunnen deze indicatoren op eender welke schaal toegepast worden: een individuele site waar
OP EFRO oktober 2007 179