Operationeel programma 2007 - Agentschap Ondernemen

1.1.3.) Regionale spreiding van de welvaart
De welvaart kan op twee wijzen in kaart gebracht worden 6 : naast het BBP per hoofd
(geproduceerde welvaart per gebied) kan het beschikbaar inkomen per hoofd (inkomen dat de
inwoners in een gebied daadwerkelijk in handen hebben) als maatstaf gebruikt worden.
Het gemiddelde BBP per inwoner bedroeg 26.161 euro in het Vlaamse Gewest anno 2003.
De verschillen tussen de Vlaamse arrondissementen kunnen echter groot zijn: Antwerpen
scoort 25,3% hoger dan dit Vlaamse gemiddelde; het BBP per capita situeert zich in Tongeren
40,5% lager. Veel heeft te maken met de aanwezigheid van nijverheidstakken in het gebied in
kwestie. Sedert 1995 is de spreiding van het BBP per hoofd over de Vlaamse
arrondissementen afgenomen. Dat wil zeggen dat de verschillen in welvaartsproductie kleiner
worden. Dit is op zich een goed punt voor een beleid dat zich richt op het afvlakken van de
welvaartsverschillen binnen Vlaanderen.
Ook zijn er tussen de Vlaamse provincies enkele andere economische verschillen.
West-Vlaanderen scoort op een aantal economische welvaartsindicatoren minder hoog dan het
Vlaams Gewest. West-Vlaanderen draagt voor 17,6% bij voor het BBP van Vlaanderen. Dit is
iets minder dan haar aandeel in de Vlaamse bevolking (18,9%). In 2003 was dit zo voor:
- het BBP per inwoner (23.900 euro t.o.v. 25.700 euro in 2003)
- het beschikbaar inkomen per inwoner (14.950 euro t.o.v. 15.800 euro in 2002)
- de gemiddelde arbeidsproductiviteit per werknemer (64.800 euro t.o.v. 70.400 euro in
2003)
- de groei in bruto toegevoegde waarde over de periode 1995-2002 (reëel met 1,9%
t.o.v. 2,2%)
Daar moeten evenwel een aantal – vanuit economisch oogpunt gezien – positieve
vaststellingen tegenover geplaatst worden. In West-Vlaanderen is de arbeidseenheidskost per
werknemer in die mate lager (35.000 euro t.o.v. 39.300 euro, in 2002), dat ook de loonkost
per eenheid product (0,55 euro t.o.v. 0,58 euro) er lager is en zo een concurrentieel voordeel
biedt. Bovendien is het geloof in de eigen ontwikkeling er sterk aanwezig. De
investeringsratio (24,6%) is hoger dan elders.
Tussen 1995-2002 stegen de investeringen er gemiddeld met 4,1%, wat meer is dan het
Vlaamse gemiddelde.
Oost-Vlaanderen scoort op het BBP per inwoner (22.890 euro t.o.v. 25.722 euro) en op de
gemiddelde arbeidsproductiviteit per werknemer (68.235 euro t.o.v. 70.365 euro) minder
hoog dan het Vlaamse Gewest. e groei in bruto toegevoegde waarde over de periode 1995-
2002 (reëel met 2,4% t.o.v. 2,2%) is iets beter dan het Vlaams gemiddelde. Het beschikbaar
inkomen per inwoner is vrijwel gelijk aan dat van Vlaanderen (15.792 euro t.o.v. 15.784 euro
in 2002). Dit wijst erop dat de welvaart uit andere productievere regio’s wordt “ingevoerd”,
voornamelijk door pendel naar Brussel. Ook op andere vlakken kunnen de zwakkere
prestaties gecompenseerd worden. Tegenover de matige arbeidsproductiviteit staan
arbeidseenheidskosten die onder het Vlaamse gemiddelde liggen (37.788 euro t.o.v. 39.270
euro in 2002). Helaas leidt dit niet tot een concurrentieel voordeel: de loonkosten per eenheid
6 De bron van alle gebruikte gegevens is het Instituut voor de Nationale Rekeningen (INR), desgevallend
bewerkt door de Studiedienst van de Vlaamse Regering.
OP EFRO oktober 2007 8