Dicionario terminolóxico da vestimenta tradicional galega e ...

Proxecto de fin de licenciatura
Manuel Souto Pico - Universidade de Vigo, 2003
3. METODOLOXÍA
Aínda concordando coa focaxe comunicativa, que si entende que existan termos
polisémicos apelando á dimensión pragmática especial que adquiren os termos cando se
utilizan en determinados contextos e por determinados usuarios, aquí decántome, en
función do resultado final que pretendo alcanzar, por unha metodoloxía tradicional,
baseada na asunción de que un termo é unha unidade composta da dupla vertente de
denominación lingüística e contido conceptual e cumprirá falar, pois, de homonimia e
non de polisemía, xa que aínda que mude só unha das dúas caras desa vertente o termo
xa non será o mesmo senón outro. As implicacións metodolóxicas deste enfoque poden
apreciarse na sección 3.2.3.5. Remisións.
En efecto, concordo, pois, con Faulstich (1996: 240) cando afirma que «les
principes délimitant le lexème et le terme proviennent davantage des recours
méthodologiques de la lexicologie et de la terminologie que des fondements conceptuels
du lexème et du terme», é dicir que, aínda que a realidade sexa a mesma, cada disciplina
estrutura os modelos lexicais dunha forma diferente obtendo por tanto produtos
diferentes. A escolla dunha metodoloxía terminolóxica en detrimento da lexicografía
especializada vén determinada non pola controvertida natureza desemellante de termos
e palabras senón polo tipo de produto que desexo obter, é dicir, un dicionario provido
dun sistema de representación conceptual para a súa consulta onomasiolóxica (vid.
sección 3.1.3. Obxectivos).
En principio, pois, apesar de compartir coa TCT a concepción da terminoloxía
como unha ciencia interdisciplinar e dos termos como unidades lexicais especiais (pero
integrantes da lingua), estou até certo punto de acordo coa separación acérrima da TXT
estabelecida no plano práctico entre terminoloxía e lexicografía especializada que as
teorías modernas rebaten, se ben entenda que existe un contínuum e que en certos casos
(os menos extremos) as fronteiras son ambiguas. Con todo, aplicar todos os preceptos
da TXT ao meu traballo non podería resultar apropiado, dado que o que nos ocupa non é
un contexto que requira de prescrición nin uns usos fortemente estruturados nin é o meu
propósito prioritario garantir a univocidade comunicativa, senón que lidamos cunha
terminoloxía popular utilizada nun contexto de comunicación natural, de base social e
con pretensións identitarias (Wüster 1998: 12).
18