Dicionario terminolóxico da vestimenta tradicional galega e ...

Proxecto de fin de licenciatura
Manuel Souto Pico - Universidade de Vigo, 2003
comunicaren 35 , aceptando e reflectindo numerosos casos de variación denominativa ou
conceptual e podendo chegar mesmo a cuestionar os dicionarios normativos. A
atribución de rangos na escala de preferencia pasa, pois, por coñecer o uso que fan os
especialistas e as opinións que teñen a respecto dese uso (Conceição 1994: 34), en
detrimento do criterio do propio terminólogo ou das autoridades lingüísticas, para, só
despois nunha fase posterior, e só se for preciso, é dicir, só en casos de idiomaticidade
precaria flagrante do termo (por calco ou por excesiva vulgarización), propor unha
forma alternativa de recambio para algunhas denominacións (na nota).
A remisión, que é unha relación recíproca entre dous termos, neste dicionario
sempre ten unha finalidade informativa: para ampliar información, especificar relacións
con outras formas do mesmo campo ou contrastar con equivalentes semánticos parciais
ou totais, destacar variantes dialectais, destacar hipónimos, etc., por medio dos códigos
seguintes:
véxase vid.
confróntese con cfr.
sinónimo absoluto sin.
sinónimo complementar sin. comp.
variante dialectal var.
exemplo (hipónimo) ex.
Nos casos de dous termos perfectamente sinónimos, a información completa figura
na entrada do primeiro termo por orde alfabética (vid. chapeu vs. sombreiro), e na ficha
dos termos remitidos para el só se inclúen as informacións peculiares deles, é dicir,
categoría gramatical, contexto, fonte, remisións propias (variantes gráficas) e nota. No
caso das fichas de termos sinónimos en relación de desigualdade (dos cales un é
considerado como principal ou prioritario), na ficha dos termos remitidos para este, é
dicir, os secundarios ou complementares, a información completa só figurará na ficha
do termo preferente.
As remisións de tipo prescritivo, pois, foron postas de parte neste traballo,
limitándome a sinalar o uso prioritario do termo preferente nos casos en que cumpre
evitar unha denominación polo motivo que for ou sinalar a existencia de alternativas a
35 «Les comunicacions (...) orals i escrites són la font bàsica d’extracció dels termes» (Cabré 1992: 259).
60