Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Germán Conde Tarrío. Nouveaux apports à l’étude des expressions figéesexterior; o home e as súas calidades morais e intelectuais; o home e as súas accións eestados; o home e as súas relacións coas outras persoas ou obxectos; natureza; vidacotiá; fenómenos sociais; UFs adverbiais; cantidade e grao; as comparacións fixas; egrupos temáticos non representados.Considera Bojílova que esta clasificación temática pode servir de base para aelaboración dun dicionario temático ou ideográfico da fraseoloxía portuguesa.O traballo de L. Brink “Speech Act Switching Idioms” céntrase en exemplos tiradosdo danés e do inglés que permiten chegar á conclusión de que existen diferenzasevidentes entre o significado literal e o real dunha unidade fraseolóxica, e nos casos nosque a diferenza entre ambos os significados é moi grande poderiamos falar de dousactos de fala diferentes.Comeza o estudo cunha relación bastante extensa de definicións de termos lingüísticos(pp. 79-82), que se complementa con constantes aclaracións terminolóxicas. Brinkestrutura o texto baseándose no estudo de varios tipos de actos de fala básicos (segundoel): ordes, preguntas, peticións, expresión de sentimentos e afirmacións.Outro artigo moi interesante é o de G. Conde Tarrío: “El refrán según los trovadoresde las Cantigas (s. XII – s. XIV)”, no que destaca a relevancia que tiveron as cantigasmedievais galaico-portuguesas, importantísimas dende o punto de vista paremiolóxico,xa que se poden considerar o primeiro documento de refráns en galego e portugués.As cantigas serviron de salvagarda de moitas paremias e mesmo podemos atopar nelasalgunhas formas sentenciosas que hoxe en día non se atopan documentadas nosrefraneiros.Destaca Conde Tarrío que a supervivencia dunha forma sentenciosa é o que lle dáexperiencia, característica necesaria para que o pobo a considere verdadeira. Porén,cando un trobador insire a forma sentenciosa dentro da súa composición, o refrán perdeen certa maneira a súa veracidade, e ten que recorrer a personaxes influentes da épocapara que lle sirvan de testemuña da veritas do refrán.Resulta moi ilustrativo o cadro final que aparece na conclusión, no que se exemplificanas similitudes e diferenzas entre a forma sentenciosa medieval e a actual (p. 109), eonde se pode comprobar que as descricións de refrán que facían os trobadores nondifiren moito das que se propoñen na actualidade.C. A. Crida Álvarez ofrécenos a continuación no seu artigo “Fraseología comparadadel español y el griego moderno: campo virgen” unha explicación da situación dosestudos de fraseoloxía nestas dúas linguas (centrándose no grego moderno), e esboza oque se ten investigado e o que queda por facer canto á fraseoloxía comparada dasmesmas.Ao non existir unha clasificación dos fraseoloxismos en grego moderno, Crida propónempregar a clasificación de G. Corpas Pastor coa excepción dos enunciados da esferaIII (denominados “paremias”), onde prefire a clasificación de J. Sevilla Muñoz. Achegaen todos os casos exemplos coa tradución literal ao castelán.276Cadernos de Fraseoloxía Galega, 10, 2008, 267-307