Monarsi cagdan Anarsiye

Monarşiden Anarşiye
John Knox Tanrı Sözünün gerçekleriyle beslenmek için kilisenin geleneklerine sırtını
çevirdi. Wishart’ın öğretişi, onun Roma’yı terk etmesine ve zulüm gören reformculara
katılmasına neden oldu.
Dostları vaaz vermesi için Knox’a üsteliyor, ama o bu sorumluluktan çekiniyordu.
Günler boyunca kendisiyle savaştıktan sonra karar verdi. Yılmak bilmeyen bir cesaretle
hizmet etmeye başladı.
Bu içten reformcu, insandan korkmuyordu. İskoçya kraliçesiyle yüz yüze geldiğinde, onu
ne tehditler ne de vaatler yıldırabildi. Kraliçe ona devletin yasakladığı bir inancı halka
öğrettiğini ve böylece yöneticilere boyun eğmekle ilgili Tanrı yasasını çiğnediğini söyledi.
Knox şöyle karşılık verdi: Eğer İbrahim’in soyu, Firavun’un inancını benimsemiş olsaydı,
bugün inancımız ne olacaktı? Ya da elçilerin dönemindeki herkes Roma imparatorlarının
inancını benimsemiş olsaydı, yeryüzünde şimdi hangi inanca yer olacaktı?”
Mary şöyle dedi: “Sen Kutsal Yazıları farklı bir şekilde yo- rumluyorsun, onlar (Roma
katolikleri) farklı şekilde yorumluyor. Kime inanayım, kim yargıç olacak?”
Knox, “Sözünü açıkça söylemiş Tanrı’ya inanacaksınız” diye karşılık verdi, “Tanrı’nın
sözü gayet açıktır. Kendisiyle asla çelişkiye düşmeyen Kutsal Ruh, zor anlaşılan bazı
metinleri, başka metinlerde daha açık bir şekilde ortaya koyacaktır.”
Korkusuz Knox, İskoçya papalıktan özgür olana dek hayatını tehlikeye atarak hedefine
koşmaya devam etti.
İngiltere’de Protestanlığın ulusal inanç olarak yerleşmesi, zulmü durdurmamış, ama
azaltmıştı. Roma’nın birçok unsuruna hala yer veriliyordu. Papanın üstünlüğü reddedilmiş,
ama onun yerine kilisenin başı olarak kral geçmişti. Müjdenin paklığından hala büyük bir
kopuş vardı. Dinsel özgürlük henüz anlaşılmamıştı. Protestan yöneticiler Roma’nın zalim
yöntemlerine çok nadir olarak başvursalar da her insanın kendi vicdanına göre Tanrı’ya
tapınma hakkı tam anlamıyla benimsenmemişti. Birçok kişi yüzlerce yıl boyunca
bölücülükle suçlanarak baskı gördü.
Binlerce kilise önderi sürülüyor
On yedinci yüzyılda binlerce kilise önderi sürüldü ve insanların kilise tarafından
onaylanan toplantılar dışında herhangi bir dinsel toplantıya katılması yasaklandı. Rab’bin
zulüm gören çocukları, ormanın derinliklerinde toplanarak dualarına ve övgülerine devam
ettiler. Birçokları imanlarından ötürü acı çekti. Tutukevleri doldu, aileler parçalandı. Her
şeye rağmen onların tanıklığı susturulamadı. Birçoklan Amerika’ya sürüldü; orada sivil ve
dinsel özgürlüğün temellerini attılar.
John Bunyan adında bir kişi, suçlularla dolu bir zindanda gökyüzünün havasını soludu;
ölüm diyarından göksel kente doğru yol alan ‘İmanlının Yolculuğu’ adlı harika eserini
97