Monarsi cagdan Anarsiye

Monarşiden Anarşiye
Melekler bu sevinçli müjdeyi kabul edip başkalarına da bildirecek kişilere ilan ettiler.
Mesih kendisini alçaltarak kul özü almıştı. Kendisini günaha karşılık kurban olarak
sunacaktı. Ancak melekler, En Yüce Olan’ın Oğlunun, insanların önünde alçaldığı zaman
bile karakterine uygun düşen bir soyluluk ve yücelikle gö-rünmesini arzuladılar.
Yeryüzünün büyük insanları İsrail’in başkentinde toplanıp O’nu karşılayacak mıydı?
Melekler, Mesih’i bekleyen topluluğa O’nu tanıtacak mıydı?
Bir melek yeryüzünü ziyaret ederek kimlerin İsa’yı karşılamaya hazır olduğuna baktı.
Mesih’in gelişi çok yakın olduğu halde hiçbir övgü ezgisi duymadı. Melek seçilmiş kentin
ve Tanrı huzurunun yüzyıllarca doldurmuş olduğu tapınağın üzerinde dolaştı. Orada da pek
bir fark yoktu. Kibirli kahinler debdebe içinde kirli kurbanlar sunmakla meşguldü. Ferisiler
insanlara yüksek sesle sesleniyor, sokak köşelerinde gösterişli dualar sunuyordu. Krallar,
düşünürler, rabbiler ve başka herkes, insanların Kurtarıcısının görünmek üzere olduğundan
habersizdi.
Göksel haberciler bu utandırıcı haberi vermek üzere göğe dönecekken sürülerini güden
bir grup çobanla karşılaştılar. Onlar yıldızlı göklere bakarken Mesih’le ilgili peygamberliğin
ne zaman gerçekleşeceğini düşünüyor, dünyanın Kurtarıcısının gelişini özlüyordu. Bu çoban
grubu göksel bildiriyi almaya hazırdı. Birdenbire göksel yücelik tüm ovayı doldurdu.
Meleklerden oluşan bir ordu gözle görünür oldu. Sanki tek bir meleğin taşıyamayacağı
kadar büyük bir sevinç vardı. Hepsi tek bir ağızdan bir gün bütün uluslardan kurtulanların
söyleyeceği şu sözleri duyurdular: “En yücelerde Tanrı’ya yücelik olsun, yeryüzünde O’nun
hoşnut kaldığı insanlara esenlik olsun!” (Luka 2:14).
Bu Beytlehem öyküsü ne harikadır! İmansızlığımıza, gururumuza ve kendimize yeter
oluşumuza nasıl da meydan okur. Zamanı yorumlama konusunda bizim de başarısız
olmamamız ve ziyaret edildiğimiz günü bilmemiz için bizi nasıl da uyarır!
Melekler, Mesih’in gelişini sadece çobanların beklemediğini biliyordu. Tanrıtanımazlar
arasında da O’nu arayanlar vardı. Doğunun zengin ve soylu bilgeleri Yakup’tan yükselecek
olan yıldızı öğrenmişlerdi. Hem İsrail’i teselli ederek ulusları aydınlatacak hem de tüm
yeryüzünü kurtaracak kişiyi hevesle bekliyorlardı (Luka 2:25,32; Elçilerin İşleri 13:47).
Gökyüzünün gönderdiği yıldız Yahudi olmayan insanları yeni doğan Kral’ın yanına
götürdü.
Mesih ‘ikinci kez, kurtuluş getirmek için kendisini bekleyenlere görünecektir’ (İbraniler
9:28). Kurtarıcının doğuşunun haberi gibi ikinci geliş bildirisi de halkın din önderlerine
teslim edilmedi. Onları gökyüzünden gelen ışığı reddetmişlerdi; bu yüzden elçi Pavlus’un
tanımladığı grubun içinde yer almıyorlardı; “Ama kardeşler, siz karanlıkta değilsiniz ki, o
gün sizi hırsız gibi yakalasın. Siz hepiniz ışığın oğulları, gündüzün oğullarısınız. Geceye ya
da karanlığa ait değiliz” (1 .Selanikliler 5:4,5).
120