Monarsi cagdan Anarsiye

Monarşiden Anarşiye
Gerçek sept her zaman tutuldu
O günden bu güne dek Sept günü tutuldu. ‘Yasa tanımaz adam’ her ne kadar Tanrı’nın
kutsal gününü ayakları altında çiğnediyse de, sadık insanlar gizli yerlerde onu
onurlandırmaya devam ettiler. Reformdan beri her kuşaktan Sept’i tutmaya özen gösteren
imanlılar çıktı.
Sonsuz müjdeyle bağlantılı olan bu gerçekler, Mesih ortaya çıktığı zaman O’nun
kilisesinin ayırt edilmesini sağlayacaktır. “Bu durum, Tanrı’nın buyruklarını yerine getiren
ve İsa’ya olan imanlarını sürdüren kutsalların sabrını gerektirir” (Esinleme 14:12).
Tapınağa ve Tanrı’nın yasasına ilişkin ışığı alanlar, gerçeğin uyumunu gördükçe sevinçle
doldular. Bu ışığın bütün imanlılara verilmesini arzuladılar. Ancak Mesih’i izlediklerini
iddia eden birçok kişi dünyaya ters düşen gerçekleri kabul etmedi.
Sept’in gerçekleri ortaya konulurken, birçok kişi şöyle dedi: “Biz hep Pazar günlerini
tuttuk; babalarımız onu tuttular, birçok iyi insan Pazar’ı tutarak mesut bir şekilde can verdi.
Yeni bir Sept’i benimsemek bizi dünyayla karşı karşıya getirecektir. Yedinci günü
tutanlardan oluşan küçük bir grup, Pazar gününü tutan tüm dünyaya karşı nasıl başarıya
ulaşabilir?” Yahudiler, buna benzer tartışmalarla Mesih’i reddetmelerini haklı çıkarmışlardı.
Bu yüzden, Luther’in zamanında papa yanlıları, gerçek imanlıların Katolik inancıyla
öldüğünü belirttiler; yani o din yeterliydi. Böyle bir mantık, imanın her türlü ilerleyişine
engel oluşturmaktadır.
Birçok kişi Pazar gününü tutmanın kilisenin yüzyıllardır süren bir geleneği olduğunu öne
sürmüştür. Bu tartışmaya karşılık vermek için Sept’in ve onu tutmanın çok daha eskiye ve
hatta dünyanın başlangıcından da önceye, Öncesiz Olan’a dayandığını söylemeliyiz.
Kutsal Kitap tanıklığının yokluğu üzerine birçokları şöyle sorar: “Neden büyük
adamlarımız bu Sept sorununu anlamıyorlar? Sizin gibi inanan çok az kişi var. Herhalde
birçok eğitimli insanın yanlış, sizin ise doğru olduğunuzu söylemeyeceksiniz.”
Bu tür tartışmaların karşısında yalnızca ayetleri ortaya koymak ve Rab’bin çağlar
boyunca kendi halkıyla nasıl uğraştığını belirtmek yeterli olacaktır. Tanrı’nın eğitimli
kişileri reformlarda kullanmak için seçmeyişinin nedeni, onların kendi inançlarına ve
teolojik sistemlerine daha çok güvenmeleri ve Tanrı tarafından eğitilme gereği
duymamalarıdır. Bazen okullarda eğitim almamış kişiler gerçeği duyurmak üzere çağrılırlar.
Bunun nedeni eğitimsiz olmaları değil, kendi kendilerine yeterli olmadıklarını fark ederek
Tanrı tarafından eğitilmeye ihtiyaç duymalarıdır. Onları büyük kılan, alçakgönüllülük ve söz
dinlerliktir.
Eski İsrail’in tarihi Adventist topluluğun geçmiş deneyimine çarpıcı bir benzerlik
sergiler. Tanrı, İsrail halkını Mısır’dan dışarı yönlendirdiği gibi advent akımındaki insanları
da aynı şekilde yönlendirmiştir. Eğer 1844 yılında birlik olup emek verenlerin hepsi üçüncü
177